این مطالعه به بررسی رابطه فساد مالی بر نرخ پس انداز ناخالص ملی می پردازد. یکی از ویژگی های اساسی حرکت به سمت توسعه اقتصادی، جذب منابع مالی پس انداز موجود در اقتصاد ملی به سمت مصارف سرمایه گذاری می باشد. بررسی وضعیت سرمایه گذاری و ماهیت آن در هر کشور بیش از هر چیز وابسته به وضعیت منابع پس انداز آن کشور است. در عین حال سوء استفاده از قدرت عمومی برای کسب منافع شخصی، رویدادی است که در نظام های اداری و سیاسی کشورهای مختلف شایع شده است. لذا با توجه به اهمیت موضوع پس انداز از یک سو، و وجود شواهدی مبنی بر تأثیر منفی فساد بر نرخ پس انداز از سوی دیگر، در این مطالعه با بهره گیری از رهیافت داده های تابلویی درباره تأثیر شاخص ادراک فساد و شاخص کنترل فساد به عنوان متغیرهای معرف فساد مالی بر نرخ پس انداز ناخالص ملی در کشورهای منتخب طی سال های 2000 تا 2010 بحث می شود. در برآورد نرخ پس انداز ناخالص ملی انتخاب دو شاخص ادراک فساد و کنترل فساد به عنوان متغیرهای معرف فساد، نتایج یکسانی را نشان می دهند. همچنین انتخاب هر کدام از این شاخص ها به عنوان متغیر معرف فساد دارای تأثیر منفی و معنی داری بر نرخ پس انداز ناخالص ملی می باشند. یافته های این مطالعه نشان می دهد که نرخ بهره واقعی، نسبت درآمدهای مالیات های دولت به تولید ناخالص داخلی، نرخ تورم و جریان اعتبار داخلی تأثیر منفی و تولید ناخالص داخلی سرانه، نسبت جمعیت فعال به کل جمعیت، نسبت پول و شبه پول به تولید ناخالص داخلی و نسبت جمعیت شهرنشینی، تأثیر مثبت و معنی دار ی بر نرخ پس انداز ناخالص ملی در این کشورها دارند. این نتایج با مطالعات انجام شده قبلی و مبانی نظری سازگار می باشد.