در سطح موسیقایی استفاده از خوش آهنگ ترین اوزان شعر فارسی، یعنی بحر هزج، رمل و مضارع با بسامد بالا و تمایل به اوزان دوری برای افزایش آهنگ غزل استفاده از حداکثر توان قافیه به عنوان تقویت گر موسیقی کناری و افزاینده موسیقی درونی شعر از طریق ساخت جناس با سایر کلمات بیت، ایجاد تناسب و تقابل با قافیه در غزل از ویژگی های غزل دو شاعر است. در س.0طح زبانی کاربرد تنها 17 درصد واژگان عربی رایج و بومی شده ی این زبان در زبان فارسی از خصوصیات زبانی این دو شاعر است. استفاده از جملات و عبارات عربی به صورت ملمع که تکمیل کننده عبارات فارسی باشد، از ویژگی های شعر انوری و به تبعیت از ویژگی های غزل سعدی است . در سطح فکری نیز بررسی مضامین و محتوای غزل های انتخابی نشان دهنده اشتراکات محتوایی اشعار انوری و سعدی است.