در برخی از پژوهش های قبلی به ناکارامدی آموزش دروس زبان تخصصی و عمومی در ایران اشاره شده شده است (احمدی، 2008؛ عطایی، 2002؛ بنیادی و دیگران، 2013؛ اسلامی، 2005؛ حیاتی، 2008؛ شرکت و مهدوی، 2012). هدف اصلی این پژوهش ارزیابی آموزش زبان تخصصی و عمومی در دانشگاه اصفهان و گردآوری نظرات مدرسان زبان عمومی و تخصصی به منظور تسهیل در تصمیم گیری آگاهانه سیاست گذاران دانشگاه می باشد (مورفی،2013). داده ها از مدرسان و دانشجویان به وسیله چک لیست مشاهده، پرسشنامه و فرم بازخورد جمع آوری گردید. برای انجام این تحقیق انگیزه و علاقه 269 دانشجو به کلاس های زبان تخصصی و عمومی بررسی شد. سپس 12 مدرس زبان تخصصی و عمومی با استفاده از دستور العمل مارشال (2011) و گزارش کلاس ها مشاهده شدند. پس از آن 18 مدرس بازخوردهای خود را در مورد جنبه های مختلف کلاس خود بیان کردند. داده ها با روش هایی از قبیل مقایسه میانگین و درصد تحلیل شدند. یافته ها ابتدا نشان دادند که با توجه به استانداردهای تدریس مارشال تفاوت معنی داری بین عملکرد مدرسان زبان عمومی و مدرسان زبان تخصصی وجود دارد. نمرات بالاتر مربوط به انگیزه دانشجویان زبان عمومی نسبت به دانشجویان زبان تخصصی نشان داد که از انگیزه بیشتری نسبت به داشجویان زبان تخصصی برخوردارند. همچنین تفاوت قابل توجهی بین بازخورد مدرسان زبان تخصصی و زبان عمومی وجود داشت. برخی از مشکلات در آموزش زبان تخصصی مشاهده و شناسایی شدند. روی هم رفته مدرسان زبان تخصصی باید دانشجویان را بیشتر در فعالیت های کلاسی شرکت داده و با بکار گیری روش های تدریس مناسب، ایجاد زمینه تعامل و فعالیت های آموزشی به ارتقا انگیزه و یادگیری دانشجویان کمک کنند. آنها باید از تدریس مواد درسی تاریخ گدشته و بکارگیری روش های قدیمی مانند روش ترجمه و دستور بپرهیزند. نتایج تحقیق این حقیقت را روشن می سازد که ارزیابی مدرسان زبان عمومی و تخصصی منجر به تضمین کیفیت تدریس شده و این منظور نیازمند بررسی و مشاهده جامع گروهی از مدرسان خبره و باسابقه است.