داشتن مزیت نسبی در تولید و صادرات از عوامل کلیدی در فعالیت های اقتصادی است. این موضوع برای کشور های در حال توسعه اهمیت دوچندان می یابد. در ایران نیز ارتقاء صادرات غیر نفتی و انحراف از اقتصاد تک محصولی، به طیف گسترده ای از صادرات، یک مسئله مهم است. در این پایان نامه، مزیت نسبی چهار گروه فلزی روی، مس، فولاد و سرب توسط دو شاخص هزینه منابع داخلی(drc) و مزیت نسبی آشکار شده(rca) جهت اولویت بندی تولید و صادرات این فلزات مورد بررسی و مطالعه قرار می گیرد. نتایج حاصل از محاسبه ی شاخص هزینه منابع داخلی حاکی از آنند که ایران در تولید هر چهار فلز دارای مزیت نسبی است. همچنین نتایج حاصل از محاسبه ی مزیت نسبی آشکار شده بیانگر مزیت ایران در صادرات سنگ آهن، سرب، روی و تا حدودی، مس و همچنین عدم مزیت در صادرات فولاد می باشد.