این تحقیق به منظور مقایسه تأثیر دستور العمل تکلیف دوتایی با تکلیف واحد بر روی درک مطلب و یادگیری لغات انجام شده است . اسکیهان (1998) گفته است که تکالیف دشوار که منابع توجه ای بیشتری را استفاده می کند با عث می شوند به صورت کمتر توجه شود. درنتیجه زبان آموزهایی که مجبور اندتکالیف بسیار دشوار انجام دهند منابع توجه ای کمتری برای تمرکز بر روی صورت یا ساختار خاص مثل لغات جدید دریک متن خواهند داشت. این پیش بینی رابینسون (2005) که افزایش درجه دشواری تکلیف مطابق با ابعاد پراکنده کننده توجه باعث خواهئد شد نتایج عملکرد زبان آموز خوب نباشد ،با اظهارات اسکیهان یکی می باشد به منظور انجام این تحقیق 80 دانشجوی سطح میانی از دانشگاه زنجان از طریق گرفتن تست زبان انگلسیی نلسون انتخاب شدند. سپس این شرکت کننده ها به صورت اتفاقی به چهار گروه تقسیم شدند: 1 گروه کنترل و سه گروه آزمایشی . به شرکت کننده ها در هر گروه گفته شد که متن در ک مطلب را بخوانند اما هر گروه با دستور العمل مختلف. شرکت کننده های گروه اول باید متن را می خواندند سپس به سوالات درک مطلب پاسخ می دادند(دستورالعمل واحد درک مطلب ). به گروه دوم گفته شد که متن را بخوانند هم به سوالات درک مطلب پاسخ بدهند هم به سوالات لغات(دستورالعمل دوتایی). به شرکت کنندها گروه سوم گفته شد متن را بخوانند وفقط به سوالات لغات جواب بدهند(دستورالعمل واحد یادگیری لغات).به گروه کنترل هیچ دستور العملی داده نشد.بعد از تجزیه وتحلیل داده ها از طریق شف تست و تجزیه وتحلیل واریانس معلوم شد نتیجه عملکرد گروهی که فقط دستور العمل واحد درک مطلب را گرفته بودند نسبت به گروهی که دستور العمل دوتایی ( هم درک مطلب هم لغت) گرفته بودند بهتر بود. اما نتایج مربوط به یادگیری لغات نشان دادکه فرقی بین نتایج چهار گروه وجود ندارد.بالاخره نتیجه گرفته شد که دشواری تکلیف تأثیر منفی بر روی نتایج درک مطلب دارد،گرچه بر روی نتایج مربوط بر روی نتایج مربوط به یادگیری لغات تأثیر منفی نداشت