آسیب‌شناسی قرنیه گیرندگان بعد از جراحی پیوند قرنیه

هدف: تعیین تشخیص آسیب‌شناختی نمونه‌های قرنیه افراد مبتلا به بیماری‌های مختلف قرنیه بعد از جراحی پیوند قرنیه. روش مطالعه: همه نمونه‌های قرنیه بیماران پیوندشده که بین سال‌های 86-1383 به آزمایشگاه آسیب‌شناسی بانک چشم جمهوری اسلامی ایران ارسال شده بودند؛ از نظر آسیب‌شناسی مورد بررسی قرار گرفتند. یافته‌ها:‌ در مجموع 315 نمونه قرنیه بررسی شدند که تشخیص‌های آسیب‌شناختی به شرح زیر بودند: قوز قرنیه (0/27 درصد)، دیستروفی قرنیه (5/23 درصد)، نارسایی اکتسابی اندوتلیوم قرنیه (3/13 درصد)، اسکار و استحاله غیراختصاصی قرنیه (4/11 درصد)، کراتیت (8/10 درصد)، کراتوپاتی ناشی از گاز خردل (0/8 درصد)، ترکیبی از دیستروفی قرنیه و قوز قرنیه (6/1 درصد)، کراتکتازی بعد از جراحی کراتورفرکتیو (6/1 درصد)، کراتوپاتی ناشی از سوختگی شیمیایی (3/1 درصد) و علل متفرقه (6/1 درصد). در نمونه‌های مبتلا به قوز قرنیه، هیدروپس قرنیه در 13 مورد (6/17 درصد) یافت شد و از نظر آسیب‌شناسی، گسست لایه بومن در همه نمونه‌های قوز قرنیه مشاهده شد. شایع‌ترین دیستروفی قرنیه، دیستروفی ماکولار (35 درصد) و سپس دیستروفی اندوتلیومی فوکس (26 درصد) بود. در 2/35 درصد از نمونه‌های مبتلا به کراتیت، ارگانیسم عفونی یافت شد. یافته‌های آسیب‌شناختی در کراتوپاتی ناشی از گاز خردل، شامل ضخیم شدن غشای پایه اپی‌تلیوم، از بین رفتن شدید کراتوسیت‌ها و تغییرات استحاله‌ای ثانویه و التهاب حاد و مزمن بودند که 2 مورد اول، شایع‌ترین تظاهرات آسیب‌شناختی این نوع کراتوپاتی بودند. نتیجه‌گیری: شایع‌ترین علل آسیب‌شناختی نمونه‌های قرنیه ارجاع‌شده در این مطالعه به ترتیب قوز قرنیه، دیستروفی قرنیه، نارسایی اکتسابی اندوتلیال قرنیه، اسکار و استحاله ثانویه قرنیه، کراتیت و کراتوپاتی ناشی از گاز خردل بودند. ضخیم شدن غشای پایه و از دست رفتن کراتوسیت‌ها، شایع‌ترین ویژگی آسیب‌شناختی در کراتوپاتی ناشی از گاز خردل بود و گسست لایه بومن در همه نمونه‌های قوز قرنیه یافت گردید. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1388؛ دوره 14، شماره 3: 274-268.