آسیب پذیری یک بیمارستان نظامی تهران در برابر زلزله از نگاه پرسنل و اجزای غیرسازه‌ای

مقدمه: آمادگی کامل بیمارستان و پرسنل و آگاهی پرسنل با خطرات، سوانح و مدیریت بحران کمک مؤثری در مدیریت بحران در هنگام زلزله می باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی یک بیمارستان نظامی تهران از لحاظ آسیب‌پذیری در برابر زلزله است. روش‌ها : مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی و میدانی است که پرسشنامه‌ای با 18 سؤال باز و تشریحی میان 30 نفر از کارکنان بیمارستان توزیع شد که پاسخ‌دهندگان نظرات خود را اعلام نمودند. در مرحله بعد، ضمن مطالعه پاسخنامه‌های جمع آوری شده و ارزیابی مفهومی سئوالات پرسشنامه‌ها و میزان درک پاسخ دهندگان که 30 نفر از پرسنل بیمارستان بودند و به طور تصادفی برگزیده شده بودند، بررسی و سپس تحلیل آماری شد. اجزای غیر سازه‌ای با چک لیست بررسی شدند. یافته‌ها: 83 درصد از پاسخ‌دهندگان بیان کرده‌اند که سیستم هشدار در مواقع بحران در بیمارستان وجود ندارد، ولی لازم است. 50 درصد کارکنان اعلام کرده‌اند که سیستم‌های حفاظتی در بیمارستان دارد. 75 درصد از پاسخ‌دهندگان، آموزش نحوه مقابله سریع، نحوه مقاوم‌سازی اجزای غیرسازه‌ای و نحوه همکاری با گروه‌های امداد در مقابله با بحران را مؤثر و بیشتر کارکنان اتاق مقاوم بیرون از ساختمان و محوطه‌ای در بیمارستان مانند پارکینگ بیمارستان را برای اسکان موقت مناسب دانسته‌اند. وجود ستاد حوادث غیرمترقبه و چارت سازمانی مشخص در خصوص مدیریت بحران از نقاط قوت داخلی و رعایت نشدن برخی استانداردهای سازه‌ای و غیرسازه‌ای از مهم‌ترین نقاط ضعف داخلی بود. نتیجه‌گیری: علی رغم وجود کمیته حوادث غیر مترقبه و داشتن چارت سازمانی مدیریت بحران و نقاط قوت داخلی بسیار دیگر، در مجموعه بیمارستان نقاط ضعفی نیز به چشم می‌خورد. همچنین با وجود فرصت‌های بیرونی مناسب در اطراف مجموعه بیمارستان، تهدید‌های بیرونی بسیاری نیز در مواقع بحرانی ممکن است بر مشکلات بیمارستان بیافزاید.