اثرات دو روش گرم کردن سنتی و نیرومندسازی پس فعالی بر نیروهای عکس العمل زمین حین انجام حرکت اسکات پرش

زمینه و هدف: روش گرم­کردن مناسب می‌تواند به‌عنوان راهکاری برای بهبود عملکرد ورزشکاران در رشته‌های مختلف مورد استفاده قرار گیرد. هدف از انجام مطالعۀ حاضر، مقایسۀ اثر دو روش گرم کردن سنتی و نیرومندسازی پس­فعالی بر نیروهای عکس العمل زمین حین انجام حرکت اسکات پرش بود. روش بررسی: تعداد 14 نفر ورزشکار تمرین­کردۀ مرد (سن=26/5±3/64 سال، وزن=70±10/65 کیلوگرم، قد=180±8/39 سانتی­متر) داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. ورزشکاران بطور تصادفی در سه روز متفاوت سه روش گرم کردن سنتی (معمولی)، گرم­کردن به روش نیرومندسازی پس‌فعالی ایستا و پویا با انجام حرکت نیم‌اسکات جفت‌پا با شدت 90 درصد یک تکرار بیشینه را اجرا کردند. پس از هر یک از روش­های گرم­کردن، آزمون اسکات پرش بر روی تخته نیروسنج جهت ارزیابی نیروهای عکس العمل زمین انجام شد. یافته­ها: در فاز پرش و فرود، مقدار اوج نیروی عکس العمل افقی و عمودی در حالت گرم­کردن سنتی از دو حالت گرم­کردن نیم­اسکات جفت­پای ایستا (001/0p= برای هر دو فاز) و پویا (001/0p= برای هر دو فاز) کمتر بود. همچنین، در فاز پرش تفاوت معناداری بین دو حالت گرم­کردن نیم­اسکات جفت­پای ایستا و پویا در نیروی عکس العمل افقی مشاهده شد (003/0p=). به­علاوه، تفاوت معناداری در ارتفاع پرش عمودی و مقدار میانگین توسعۀ نیرو بین حالت گرم کردن سنتی با گرم­کردن نیم­اسکات جفت­پای ایستا (001/0p= برای هر دو روش) و پویا (001/0p= برای هر دو) و بین حالات ایستا با پویا (به­ترتیب: 003/0p= و 002/0p=) مشاهده شد. نتیجه­گیری: با توجه به یافته­های این تحقیق، به­نظر می­رسد استفاده از پدیدۀ نیرومندسازی پس­فعالی در فرآیند گرم­کردن می­تواند مزیت بیشتری نسبت به گرم­کردن معمولی در بهبود رکورد و عملکرد افراد هنگام اجرای حرکت اسکات پرش داشته باشد. کلید واژه­ها: گرم­ کردن، نیروی عکس العمل زمین، نیرومندسازی پس­فعالی، اسکات پرش. وصول مقاله:15/6/96 اصلاحیه نهایی:3/8/96 پذیرش:18/10/96