اثرات سیتوتوکسیک کلرهگزیدین بر روی فیبروبلاست های رده L929 موش

چکیده زمینه : مطالعه‎های اخیر نشان داده که آثار سمی کلرهگزیدین به باکتری محدود نبوده و برای انواع سلول‎ها از جمله اسپرم، نوتروفیل، ماکروفاز، سلول اپی‎تلیال، اریتروسیت و فیبروبلاست لثه نیز سایتوتوکسیک است. هدف : این مطالعه به‎منظور تعیین اثر سیتوتوکسیک کلرهگزیدین بر روی فیبروبلاست‎های رده L929 موش انجام شد. مواد و روش‎ها : در این مطالعه تجربی، فیبروبلاست‎های L929 موش در محیط کشت حاوی FBSبا غلظت‎های2/0، 12/0 و 009/0 درصد کلرهگزیدین به‎مدت 30 ثانیه، 1 دقیقه و 5 دقیقه مجاورت داده شدند. سپس محیط کشت خارج و سلول‎ها سه مرتبه با RPMI (محیط کشت) شستشو داده شده و در محیط کشت جدیدی همراه رنگ MTT به‎مدت 4 ساعت انکوبه شدند. سیتوتوکسیسیته کلرهگزیدین، آنزیم دهیدروژناز میتوکندریال سلول زنده را تحت تأ‏‎ثیر قرار می‎دهد؛ بنابراین این آنزیم قادر به احیای MTT و تبدیل آن به کریستال فرمازان در صورت وجود سایتوتوکسیسیته نیست. در نهایت دانسیته اپتیک تغییرات رنگ توسط ELISA-reader اندازه گیری شد. یافته‎ها : کلرهگزیدین در غلظت‎های 2/0، 12/0 و 009/0 و زمان‎های 30 ثانیه، یک و 5 دقیقه سیتوتوکسیک بود. آزمون ANOVA تفاوت معنی‎داری در توکسیسیته در غلظت‎ها و زمان‎های مختلف نشان نداد. نتیجه‎گیری : با توجه به توکسیسیته کلرهگزیدین در غلظت‎ها و زمان‎هایی کمتر از موارد کاربرد بالینی، کاربرد محتاطانه کلرهگزیدین و انجام مطالعات مشابه برای تعیین غلظت مؤثر و ایمن پیشنهاد می‎شود.