اثرات شکارگری مرکب مگس شکارگر(Dip., Syrphidae) Episyrphus balteatus و کفشدوزک (Col., Coccinellidae) Happodamia variegata روی جمعیت (Hem., Aphididae) Aphis gossypii

گرچه در اغلب موارد گیاه­ خواران با انواع مختلفی از شکارگرها مواجه­ اند، اما بسیاری از مطالعات آزمایشگاهی به اثرات شکارگری فردی تاکید کرده­ اند. اثرات انواع مختلف شکارگرها ممکن است به ­شکل پیچیده­ ای بر جمعیت طعمه تاثیر گذارد. برای درک اثر کاربرد مضاعف شکارگرها بر نرخ مصرف آن­ها، به ارزیابی برهم کنش شکارگری درون رسته­ ای بین لارو سن سوم مگس شکارگر Episyrphus balteatus De Geer و لاروهای سنین دوم و سوم کفشدوزک Hippodamia variegata Goeze  بر شته Aphis gossypii Glover در شرایط زیستگاه کوچک روی گیاهچه ­های فلفل دلمه­ ای پرداخته شد. تمامی مراحل پرورش و آزمایش در اتاقک رشد (دمای 2±22 درجه سلسیوس، رطوبت نسبی 10 ±60 درصد و دوره نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی) انجام گرفت. تیمارها شامل استفاده انفرادی از لارو سن سوم E. balteatus، لاروهای سنین دوم و سوم کفشدوزک H. variegata کاربرده توام آن­ها و تیمار شاهد (بدون حضور شکارگران) بود. تمام تیمارها دارای 10 تکرار بودند. مقادیر مشاهده ­شده و مورد انتظار شته جالیز خورده شده در هر تیمار محاسبه گردید. مقایسه این مقادیر و کمتر بودن نسبت­ های مشاهده شده مشخص می­ نماید که خطر شکار شدن شته جالیز در تیمارهای کاربرد هم ­زمان دو شکارگر کمتر از وضعیت کاربرد انفرادی آن­هاست. در بیشتر موارد، در شرایط آزمایشی لارو سن سوم سیرفید به­ تنهایی نسبت به دیگر مراحل زندگی کفشدوزک H. variegata و وضعیت توام با لارو کفشدوزک بهتر عمل نمود.