اثرات همزیستی قارچ ‌میکوریزی آربسکولار بر رشد و فیزیولوژی نهال های ‌گونه بیابانی ‌استبرق (Calotropis procera Ait.) تحت دوره های مختلف آبیاری

پژوهش حاضر با هدف کارایی استبرق در همزیستی قارچ میکوریز آربسکولار در شرایط تنش خشکی انجام‌شده است. طرح آزمایشی با دو سطح تلقیح (شاهد و قارچ میکوریزی) و شش سطح تنش خشکی (3، 6، 9، 12، 15 و 18 روز براساس ظرفیت زراعی) به‌صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح آماری کاملاً تصادفی شکل گرفت. بالاترین درصد کلنیزاسیون در نهال‌های میکوریزی تحت شرایط بدون تنش با میزان 43 درصد دیده شد. هم چنین نرخ فتوسنتز و تعرق در نهال‌های تلقیح شده تحت بدون تنش به ترتیب 06/9 و 35/0 نشان داده شد که با افزایش خشکی، روند کاهش پارامتر‌ها مشاهده می‌شود. تفاوت معنی‌داری در غلظت نیتروژن برگ و ریشه در نهال تلقیح شده و شاهد در تمام سطوح تنش نشان داده شد که این میزان در برگ نهال تلقیح شده بیشتر از ریشه نهال های تلقیح شده بود،. کارایی مصرف آبی در نهال های تلقیح شده قارچ میکوریزی تحت تنش خشکی 6 روزه، به بالاترین اندازه 55/0 رسید. نتایج تحقیق آشکار ساخت که استفاده از مایه تلقیح قارچ میکوریزی تا خشکی 9 روزه به-دلیل نقش آن در افزایش و تسهیل جذب آب و عناصر تغذیه‌ای، افزایش حجم ریشه، ایجاد کلنیزاسیون ریشه‌ای، بهبود متغیرهای فیزیولوژی نهال استبرق مفید بنظر می رسد.