اثرات گلی بن کلامید بر ذخیره حافظه در مدل یادگیری احترازی غیرفعال موش های صحرایی

زمینه: گلوکز، حافظه را در موش­ ها افزایش می ­دهد و از مختل شدن حافظه توسط مرفین جلوگیری می­ کند. یکی از مکانیسم ­هایی که به­ وسیله آن ممکن است گلوکز بر حافظه اثر گذارد از طریق تنظیم کانال پتاسیمی حساس به ATP است. هدف: این مطالعه به­ منظور تعیین اثرات گلی­ بن­ کلامید بر ذخیره­ حافظه در مدل یادگیری احترازی غیرفعال در موش­ های صحرایی بود. مواد و روش ­ها: این مطالعه تجربی در سال 1394 در دانشگاه علوم پزشکی قزوین انجام شد. 40 سر موش نر نژاد ویستار به گروه ­های 8 تایی شاهد، حلال (محلول DMSO) و گلی ­بن­ کلامید تقسیم شدند. موش ­ها در دستگاه احترازی غیرفعال (50 هرتز، 1 میلی­ آمپر، 3 ثانیه) آموزش داده شدند. محلول DMSO (0/2 میلی ­لیتر) و گلی­ بن­ کلامید (1، 2 و 5 میلی ­گرم/ کیلوگرم داخل صفاقی) به­مدت 10 روز قبل از آموزش به موش­ ها تزریق و 48 ساعت بعد از آموزش، آزمون به خاطرآوری انجام شد. مدت زمانی که طول می­ کشید تا حیوان برای اولین بار وارد محفظه­ تاریک دستگاه شود به ­عنوان معیار ذخیره حافظه اندازه­ گیری شد. یافته ­ها: تأخیر زمانی قبل از ورود به ناحیه­ تاریک و کل زمان حضور در ناحیه­ روشن در گروه ­های دریافت ­کننده­ گلی­ بن­ کلامید کم ­تر از گروه شاهد بود. این زمان­ ها در گروه 5 میلی­ گرم به­ طور معنی ­داری کم­ تر از گروه شاهد بود (0/05>P). برعکس کل زمان حضور در ناحیه تاریک بیش ­تر از گروه شاهد بود. نتیجه­ گیری: احتمالاً گلی­ بن­ کلامید به ­عنوان یک مهارکننده کانال پتاسیمی حساس به ATP از طریق افزایش غلظت انسولین و در نتیجه کاهش گلوکز خون موجب کاهش ذخیره­ حافظه شده است.