اثربخشی روان درمانی معنوی مبتنی بر بخشودگی در افزایش رضایت مندی زناشویی و کاهش تعارضات زوجین شهر مشهد

مقدمه: خانواده به عنوان کوچک‌ترین و مهم‌ترین واحد اجتماعی، نیازمندسرمایه‌گذاری روانی گسترده‌ای است. هدف این پژوهش بررسی اثربخشیروان‌درمانی معنوی مبتنی بر بخشودگی در افزایش رضایت‌مندی زناشویی و کاهش تعارضات خانواده بود. روش‌کار: در این پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون وپی‌گیری با گروه شاهد در سال‌های 89-1388، نمونه‌ی آماری شامل 10 نفر از زوجین مراجعه‌کننده به درمانگاه‌های سطح شهر مشهد بودند که با استفاده از شیوه‌ی نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمون و شاهد قرار گرفتند. درمان به مدت 9 جلسه برای گروه آزمون انجام و پرسش‌نامه‌هایرضایت‌مندی زناشویی انریچ و سنجش تعارضات خانواده در جلسات پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پی‌گیری (1 ماه) در دو گروه اجرا شد. داده‌های پژوهش با استفاده از شیوه‌ی تحلیل واریانس مختلط تحلیل گردید. یافته‌ها: روان‌درمانی معنوی مبتنی بر روش بخشودگی باعث افزایش معنی‌دار بخشودگی و در نتیجه رضایت‌مندی زناشویی و کاهش معنی‌دار تعارضات زوجین در مرحله‌ی پس‌آزمون شده است (001/0>P)، اما با این وجود، تغییرات در دوره‌ی پی‌گیری معنی‌دار نبوده است (به ترتیب 10/0=Pو 20/0=P). نتیجه‌گیری: بخشودگی با درک عواطف زوجین و ایجاد فرصتی برای پردازش شناختی به بهبود روابط پرداخته و زوجین را در اتحادی دوباره به هم نزدیک می‌کند.