اثربخشی کار گروهی زنان در طرح اجتماع‌محور بهبود کیفیت زندگی شهری . احمد غیاثوند

چکیده حدود نیمی از جمعیت کشور ما را زنان تشکیل می‌دهند که به نوبه خود سهم بسزایی در توسعه و تحولات جامعه بر عهده دارند. در این میان مطالعه اثربخشی کار گروهی در بین زنان در قالب طرح اجتماع‌محور بهبود کیفیت زندگی از اهمیت بسزایی برخوردار است. مطالعه حاضر از نوع ارزشیابی و به روش پیمایشی در بین 132 نفر از زنان، به عنوان نماینده کار گروهی در مناطق‌هادی شهر تهران (2، 4، 6، 15 و 18) انجام گرفته است. برای سنجش اعتبار مفاهیم از روش محتوایی و سازه، و نیز برای کسب روایی از آزمون آلفای کرونباخ استفاده شده است. یافته‌ها نشان می‌دهد که میزان دستیابی به اهداف فردی و کارکردی طرح، بیش از اهداف گروهی است. در بحث از مراحل کار جمعی، نتایج بیانگر آن است که فعالیت‌های گروهی بیشترین تأثیر را بر رسیدن به اهداف گروهی دارند. به طور دقیق تر نتایج حاصل از آزمون تحلیل رگرسیون نشان می‌دهد که مرحله «پایان کار گروهی» تأثیر بیشتری بر میزان رسیدن به اهداف کار گروهی دارد (بتا برابر با 27/0). در مجموع با تأسی از نظریه‌های پویایی گروهی برای بهبود اثربخشی کار گروهی در بین زنان می‌توان دو اقدام اساسی را مد نظر داشت: نخست، برنامه‌ریزی فرایندی برای کار گروهی و دوم، برنامه‌ریزی چرخه‌ای برای کار گروهی. واژه‌های کلیدی: کار گروهی، اثربخشی، پویایی گروهی، طرح اجتماع محور، زنان شهر تهران.