اثر بخشی مداخله فراشناختی در بهبود علائم اختلال بدشکلی بدن

زمینه و هدف: بیماران مبتلا به اختلال بدشکلی بدنی دارای افکار ناکارآمد و منفی در رابطه با ظاهر جسمانی خود می باشند. هدف پژوهش حاضر ارائه و سنجش کارآیی مداخله فراشناختی در درمان یک مورد 20 ساله مبتلا به اختلال بدشکلی بدن می باشد. مواد و روش ها: این پژوهش از نوع طرح های مطالعه موردی می باشد که با بهره گیری از طرح تجربی تک موردی برای کاهش علائم یک بیمار مرد با تشخیص BDD انجام شد. به منظور گردآوری داده ها مراجع در مرحله خط پایه (پیش آزمون)، آخرین جلسه درمان (پس آزمون) و 6 ماه پس از دوره درمان (پیگیری) پرسشنامه های زیر را تکمیل کرد: مقیاس اصلاح شده وسواس فکری عملی یل – براون برای اختلال بدشکلی بدن (YBOCS-BDD)، آزمون درآمیختگی افکار (TFI)، پرسشنامه ارزیابی فراشناخت بدشکلی بدن (BDMCQ) و پرسشنامه اضطراب بک. جهت تحلیل داده ها از روش تحلیل نموداری و ترسیمی استفاده شد و بر اساس صعود و نزول نمرات در مورد اثر مداخله قضاوت شد. یافته ها: نمرات آزمودنی در YBOCS-BDD، در مراحل پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری به ترتیب 30 و 10 و10 بود؛ در TFI به ترتیب 820 ، 100 و 120 و در BDMCQ به ترتیب 45،10 و 11 و نمرات پرسشنامه اضطراب بک به ترتیب 47، 16 و 18 به دست آمد. طبق شاخص معناداری بالینی، علائم به صورت معناداری کاهش یافتند. نتیجه گیری: مداخله فراشناختی در کاهش علائم اختلال بدشکلی بدن مؤثر است.