اثر تزریق داروهای سولپیراید و بروموکریپتین به داخل هسته شکمی میانی هیپوتالاموس بر ترشح بزاق در موش صحرایی

نویسنده

  • فاطمه شهبازی عضو هیات علمی و مدیر گروه زیست شناسی دانشگاه پیام نور استان البرز واحد کرج
چکیده مقاله:

چکیده اساس این مطالعه بر این مبنا بود که آیا داروهای آنتی سایکوز که افراد تحت مراقبتهای بالینی مصرف می کنند همانند سولپیراید بلوک کننده گیرنده D2 دوپامینی و بروموکریپتین تحریک کننده گیرنده D1 دوپامینی قادرند روی ترشح غدد برون‌ریز دستگاه گوارش به‌ویژه غده بزاقی تأثیر داشته باشند. آیا تغییرات ترشح بزاق حاصل اثرات اولیه داروهای مصرف شده است یا اینکه به دنبال گرسنگی، تشنگی و گوارش مواد غذایی در دهان می باشد. در این مطالعه 70 سر موش صحرایی تحت بیهوشی عمومی زیر دستگاه استرئوتاکس قرار گرفتند و به 7 گروه تقسیم شدند: یک گروه کنترل، دو گروه شم a و b که حلال دارویی دریافت می کردند، دو گروه سولپیراید (داروی آنتی سایکوز، آنتاگونیست گیرنده D2 دوپامینی) با دوزهای 4 و 8 میکروگرم، یک گروه بروموکریپتین (آگونیست گیرنده‌های D1 و D2 دوپامینی) با دوز 25 میکروگرم و یک گروه مختلط که سولپیراید 8 میکروگرم را همراه با بروموکریپتین 25 میکروگرم دریافت می کردند. در این مطالعه میزان ترشح بزاق برحسب حجم (میلی لیتر) اندازه گیری می‌گردید و سپس با استفاده از برنامه نرم افزار آماری SPSS گروه‌ها با هم دیگر مقایسه شدند (تست ANOVA). یافته های مطالعه نشان داد که گروه سولپیراید 4 میکروگرم نتوانست ترشح بزاق را افزایش دهد اما گروه سولپیراید 8 میکروگرم و گروه مختلط به طور معنی‌داری حجم بزاق را افزایش می دادند. بروموکریپتین (25 میکروگرم) به تنهایی نتوانست ترشح بزاق را به طور معنی‌دار افزایش دهد اما همراه با سولپیراید 8 میکروگرم قادر به افزایش معنی‌داری در ترشح بزاق شد. بنابراین سیستم دوپامین موجود در هسته شکمی میانی هیپوتالاموس اثرات قابل توجهی در ترشح غدد برون‌ریز دستگاه گوارشی دارد.

برای دانلود باید عضویت طلایی داشته باشید

برای دانلود متن کامل این مقاله و بیش از 32 میلیون مقاله دیگر ابتدا ثبت نام کنید

اگر عضو سایت هستید لطفا وارد حساب کاربری خود شوید

منابع مشابه

اثر تزریق داروهای سولپیراید و بروموکریپتین به داخل هیپوتالاموس بر ترشح حجم شیره و اسیدیته معده در موش صحرایی

چکیده هدف این مطالعه یافتن این مسئله بود که آیا تغییرات ترشح حجم شیره معده و میزان اسیدیته (pH) آن حاصل اثرات اولیه عوامل داروهای مصرف شده است یا اینکه در اثر تغییرات سطح گرسنگی، هضم و گوارش می‌باشد. در این مطالعه 80 سر موش صحرایی تحت بیهوشی عمومی زیر دستگاه استرئوتاکس قرار گرفتند. حیوانات به 8 گروه تقسیم شدند: دو گروه کنترل a و b، دو گروه شم که حلال داروها را دریافت می‌کردند، دو گروه سولپیراید...

متن کامل

اثر تزریق داروهای سولپیراید و بروموکریپتین به داخل هیپوتالاموس بر ترشح حجم شیره و اسیدیته معده در موش صحرایی

چکیده هدف این مطالعه یافتن این مسئله بود که آیا تغییرات ترشح حجم شیره معده و میزان اسیدیته (ph) آن حاصل اثرات اولیه عوامل داروهای مصرف شده است یا اینکه در اثر تغییرات سطح گرسنگی، هضم و گوارش می باشد. در این مطالعه 80 سر موش صحرایی تحت بیهوشی عمومی زیر دستگاه استرئوتاکس قرار گرفتند. حیوانات به 8 گروه تقسیم شدند: دو گروه کنترل a و b، دو گروه شم که حلال داروها را دریافت می کردند، دو گروه سولپیراید...

متن کامل

اثر تزریق داروی SCH23390 و بروموکریپتین به داخل هیپوتالاموس بر ترشح حجم شیره و اسیدیته معده در موش صحرایی

با تزریق سولپیراید (داروی آنتی سایکوز، آنتاگونیست اختصاصی گیرنده D2 دوپامینی) به داخل مغز میزان ترشح شیره معده و اسیدیته معده افزایش یافت. در مطالعه حاضر اثر داروی SCH23390 (آنتاگونیست اختصاصی گیرنده D1 دوپامین) روی میزان ترشح شیره معده و اسیدیته آن بررسی گردید. 70 سر موش صحرایی به 7 گروه تقسیم شدند: دو گروه کنترل a و b، دو گروه شم a و b که حلال دارویی را دریافت می‎کردند، یک گروه SCH23390 (آنتا...

متن کامل

اثر تخریب دو طرفه هسته جانبی هیپوتالاموس بر تاثیر تزریق D - گلوکز به داخل هسته شکمی میانی هیپوتالاموس، روی ترشح تحریک شده اسید معده ناشی از پنتاگاسترین در موش صحرایی نر

سابقه و هدف: مطالعات چندی نشان می دهند هسته های شکمی - میانی (VMH) و جانبی هیپوتالاموس (LH) بر روی تغییر ترشح اسید معده تحریک شده ناشی از عوامل مرکزی (و نه عوامل محیطی) اثر معنی داری دارند. مطالعات حصور نرونهای حساس به گلوکز را در LH نشان می دهد که تحریک آنها ترشح اسید تحریک شده ناشی از عوامل مرکزی را کاهش می دهد. نویسندگان نیز در مطالعات قبلی خود نشان دادند که تزریق D – گلوکز به داخل VMH و یا ...

متن کامل

اثر تزریق داروی sch23390 و بروموکریپتین به داخل هیپوتالاموس بر ترشح حجم شیره و اسیدیته معده در موش صحرایی

چکیده با تزریق سولپیراید (داروی آنتی سایکوز، آنتاگونیست اختصاصی گیرنده d2 دوپامینی) به داخل مغز میزان ترشح شیره معده و اسیدیته معده افزایش یافت. در مطالعه حاضر اثر داروی sch23390 (آنتاگونیست اختصاصی گیرنده d1 دوپامین) روی میزان ترشح شیره معده و اسیدیته آن بررسی گردید. 70 سر موش صحرایی به 7 گروه تقسیم شدند: دو گروه کنترل a و b، دو گروه شم a و b که حلال دارویی را دریافت می‎کردند، یک گروه sch23390...

متن کامل

منابع من

با ذخیره ی این منبع در منابع من، دسترسی به آن را برای استفاده های بعدی آسان تر کنید

ذخیره در منابع من قبلا به منابع من ذحیره شده

{@ msg_add @}


عنوان ژورنال

دوره 6  شماره 4

صفحات  67- 75

تاریخ انتشار 2018-05-22

با دنبال کردن یک ژورنال هنگامی که شماره جدید این ژورنال منتشر می شود به شما از طریق ایمیل اطلاع داده می شود.

میزبانی شده توسط پلتفرم ابری doprax.com

copyright © 2015-2023