اثر جیره غذایی حاوی دیاتوهیت طبیعی روی فاکتورهای رشد،‌ بازماندگی و کیفیت لاشه ماهی قزل‌آلا رنگین کمال (Oncorhynchus mykiss)

چکیده به‌منظور بررسی اثر افزودن دیاتومیت طبیعی به‌جیره غذایی ماهی قزل‌آلای رنگین‌کمان (Oncorhynchus mykiss) روی فاکتورهای رشد، بازماندگی و کیفیت لاشه، 3000 عدد بچه ماهی انگشت‌قد در سه تیمار با 3 تکرار مورد آزمایش قرار گرفتند. هر تکرار دارای 300 عدد بچه‌ماهی بود. به غذای بچه‌ماهیان تیمارهای اول و دوم به‌ترتیب 3 و 2 درصد دیاتومیت افزوده شد. گروه سوم نیز به‌عنوان شاهد در نظر گرفته شد و هیچ نوع ماده‌ای به غذای آن اضافه نگردید. بچه‌ماهی‌ها به‌مدت 80 روز در مخزن‌های بیضی شکل فایبرگلاس یک مترمکعبی قرار داشتند، سپس به حوضچه‌های گرد سیمانی منتقل گردیدند و 50 روز پایانی را در آنجا گذراندند. هر 20 روز یکبار از هر تکرار 30 قطعه بچه ماهی به‌طور تصادفی انتخاب و تمامی فاکتورهای رشد و بازماندگی اندازه­گیری شد. نتایج حاصل از افزودن دیاتومیت به جیره غذایی قزل‌آلا حاکی از آن بود که هر چند تمامی شاخص‌های رشد و بازماندگی نسبت به گروه شاهد بهبود داشتند، ولی این افزایش از نظر آماری معنی‌دار نیست، به‌جز در مورد تجزیه لاشه که اختلافات معنی­دار مشهود بود و در واقع با تجزیه عضله و کبد مشخص شد میزان چربی کبد در تیمار دوم (جیره غذایی حاوی 2 درصد دیاتومیت) با 87/0 درصد نسبت به تیمار اول (جیره غذایی حاوی 3 درصد دیاتومیت) با 05/1 درصد و گروه سوم (شاهد) با 86/1 درصد، کمتر بوده و هر 3 گروه از نظر آماری دارای اختلاف معنی‌دار با یکدیگر بودند. میزان پروتئین عضله در گروه شاهد اندکی بیشتر از دو تیمار حاوی دیاتومیت ش، ولی این اختلافات از لحاظ آماری معنی‌دار نبوده و هر سه گروه دارای ارزش پروتئینی یکسانی بودند. بنابراین با توجه به نتایج حاصل، می­توان بیان نمود که افزودن دیاتومیت به جیره غذایی ماهی قزل‌آلای رنگین کمان میزان جذب چربی در عضله و کبد ماهی را تحت تاثیر قرار می‌دهد و می‌توان از آن به‌عنوان یکی از راه‌های تنظیم درصد چربی جیره در این ماهی استفاده نمود.