اثر دوره‌های محرومیت غذایی و غذادهی بر رشد، کارایی تغذیه و ترکیب لاشه گربه ماهی پنگوسی (Pangasius sutchi)

چکیده محرومیت غذایی و غذادهی مجدد، ارتباط ویژه­ای با  مکانیسم احتمالی رشد جبرانی و کاهش هزینه تغذیه ماهیان دارد. شاخص‌های مختلف نظیر کارایی تغذیه، رشد و تغییرات ترکیب لاشه به­منظور بررسی مکانیسم احتمالی جبران عقب‌افتادگی رشد در بچه‌ماهی پنگوسی (Pangasius sutchi) با وزن متوسط g24/0±27/1، در شرایط آزمایشگاهی در شهرستان قم، به مدت 60 روز و در قالب یک طرح کاملاً تصادفی و با چهار تیمار و سه تکرار اجرا شد. در این آزمایش، یک گروه کنترل (بدون دوره محرومیت غذایی) و تیمارهایی با سیکل متناوب 1 روز گرسنگی و 4 روز غذادهی (تیمار1)، 3 روز گرسنگی و 12 روز غذا دهی (تیمار2)، 6 روز گرسنگی و 24 روز غذا دهی (تیمار3) طراحی گردید. در پایان دوره آزمایش، ضریب رشد ویژه و ضریب کارایی پروتئین کل دوره آزمایش، در تیمارهای با محرومیت غذایی نسبت به گروه کنترل بهبود یافت (05/0>P). بیشترین میزان چربی (98/0±93/26%) و کمترین میزان پروتئین (44/0±43/6%) لاشه در تیمار3 مشاهده شد (05/0>P). اما بین تیمار 1 و2 تفاوت معنی­داری مشاهده نشد. نتایج نشان دادند که بچه‌ماهی پنگوسی، توانایی تحمل محرومیت غذایی و جبران عقب افتادگی رشد تا 6 روز گرسنگی را دارد و منجر به بهبود چربی لاشه شد.