اثر دور مختلف آبیاری بر توزیع مجدد ماده خشک و عملکرد دانه ژنوتیپ های برنج در شمال خوزستان

به منظور بررسی اثر رژیم‌های مختلف آبیاری بر مقدار، راندمان و سهم توزیج مجدد برگ، ساقه، پانیکول و کل ژنوتیپ-های برنج، آزمایشی به صورت کرت‌های یک‌بار خرد شده، در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار به مدت دو سال (1393 و 1394) اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل، چهار رژیم آبیاری (1، 3، 5 و 7 روزه) و 12 ژنوتیپ برنج که به ترتیب در کرت‌های اصلی و فرعی قرار گرقتند بودند. نتایج تجزیه مرکب نشان داد کلیه صفات مزبور در بین رژیم‌های مختلف آبیاری، ژنوتیپ و برهم‌کنش دوعامل دارای تفاوت معنی‌داری در سطح پنج درصد در صفت راندمان توزیع مجدد کل در بین رژیم‌های مختلف آبیاری و یک درصد برای سایر سطوح و صفات بودند و تنها در برهم‌کنش دوعامل رژیم-آبیاری و ژنوتیپ توزیع مجدد کل تفاوت معنی‌داری از لحاظ آماری مشاهده نشد. مقدار توزیع مجدد به غیر از برگ که از رژیم بیاری غرقاب به سمت تناوب سه روزه کاهش داشت سایر اندام‌ها و کل این روند تا افزایشی و سپس با افزایش فواصل آبیاری رو به کاهش، با توجه کاهش ماده خشک اندام‌ها، رفت. در راندمان توزیع مجدد نیز به غیر از برگ که از رژیم آبیاری غرقاب تا رژیم آبیاری با تناوب پنج روز روند کاهشی و سپس در تناوب آبیاری هفت روز افزایشی را طی کرد در راندمان توزیع مجدد ساقه و کل این روند حالت عکس داشت. در سهم توزیع مجدد نیز سهم برگ در رژیم آبیاری با تناوب سه روزه کاهش و پس از آن با افزایش و کاهش آبیاری افزایش یافت.