اثر محلول‌پاشی روی و آهن بر بنیه بذر سویا رشد کرده در شرایط تنش خشکی

به‌منظور بررسی اثر محلول‌پاشی روی و آهن بر بنیه بذر سویا رشد کرده تحت سطوح مختلف تنش خشکی، آزمایشی به‌صورت کرت‌های خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار در سال 1388 در مرکز تحقیقات کشاورزی شهرکرد اجرا گردید. عامل اصلی شامل سطوح تنش خشکی به‌صورت آبیاری پس از 60 ، 80، 100 و 120 میلی‌متر تبخیر از تشتک تبخیر و عامل فرعی شامل محلول‌پاشی­ آب آبیاری، سولفات روی، سولفات آهن و کاربرد توام سولفات روی و آهن بود. نتایج نشان داد که عملکرد  دانه، غلظت روی در دانه، درصد و سرعت جوانه‌زنی، متوسط زمان جوانه‌زنی و وزن لپه و گیاهچه حاصل تحت تأثیر برهمکنش آبیاری و محلول پاشی قرار گرفتند. وزن هزار دانه با سطوح آبیاری با تبخیر بیشتر کاهش یافت. محلول­پاشی آهن و استفاده توام آهن و روی اثر معنی­داری بر غلظت آهن دانه داشت. درصد جوانه‌زنی در تیمارهای آبیاری پس از 80 و 120 میلی‌متر تبخیر از تشتک تحت تاثیر محلول‌پاشی آهن قرار نگرفت و در سایر سطوح تنش با محلول‌پاشی آهن، کم‌ترین درصد جوانه‌زنی مشاهده شد. حداکثر متوسط زمان جوانه‌زنی از محلول‌پاشی آهن در سطوح 60 تا 100 میلی‌متر تبخیر به‌دست آمد. وزن خشک ریشه‌چه و ساقه‌چه با محلول‌پاشی روی و تیمار توأم روی و آهن افزایش یافت. به‌طور کلی محلول­پاشی روی و کاربرد توام روی و آهن توانست بیشتر صفات جوانه­زنی را بهبود بخشد. همبستگی بالا صفات جوانه‌زنی با وزن هزار دانه و میزان روی دانه نشان داد که بیشتر صفات جوانه‌زنی تحت تاثیر این دو صفت قرار گرفتند.