اثر چهارهفته بی ‌تمرینی پس از یک دوره تمرین قدرتی با دو الگوی باردهی متفاوت بر عوامل هورمونی و فیزیولوژیکی کشتی‌گیران جوان

هدف از پژوهش حاضر،‏ تعیین تأثیر چهارهفته بی­تمرینی پس از هشت هفته تمرین قدرتی با دو الگوی باردهی متفاوت (هرمی دوگانه و پلکانی معکوس) بر قدرت، استقامت، ترکیب بدنی و تغییرات برخی هورمون­ها در کشتی­گیران جوان بود. به­همین­منظور، 14 نفر از کشتی‌گیران که دارای حداقل شش ماه سابقۀ تمرین در کشتی بودند (با میانگین سنی 42/2±30/17 سال، قد 14/6±41/­170 سانتی‌متر، وزن 18/13±29/72 کیلوگرم و چربی بدن 39/7±39/12 درصد) به­صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. آزمودنی­ها به­­صورت تصادفی در دو گروه تمرینی تقسیم شدند  و قدرت و استقامت ایزوتونیک و ایزومتریک بالا­تنه و پایین­تنه، ترکیب بدنی و مقدار برخی هورمون­های آنابولیکی و کاتابولیکی کشتی­گیران قبل از تمرین، بعد از هشت هفته تمرین و پس از چهارهفته­ بی­تمرینی اندازه­گیری گردید. برمبنای یافته­ها مشخص شد حداکثر قدرت و استقامت ایزومتریک وایزوتونیک در هر دو گروه پس از تمرین افزایش، اما پس از دورۀ بی­تمرینی، فاکتورهای یاد­شده نسبت به پس از تمرین کاهش معناداری داشت، همچنین میزان تستوسترون در هر دو گروه کاهش یافت، اما ­مقدار کورتیزول، اپی نفرین و نور اپی نفرین افزایش یافت وتنها افزایش کورتیزول در گروه هرمی دوگانه به­شکل معناداری نسبت به گروه پلکانی معکوس افزایش داشت. در ارتباط با درصد چربی بدنی نیز در هر دو گروه تفاوت معنا­داری مشاهده نشد. یافته­های فوق نشان می­دهد علی­رغم این که پس از   بی­تمرینی، غلظت هورمون­های آنابولیکی، استقامت ایزوتونیک و ایزومتریک و حداکثر قدرت ­در کشتی­گیران کاهش می­یابد ، درمقابل غلظت هورمون­های کاتابولیکی افزایش را نشان می­دهد، اما استفاده از الگوی هرمی دوگانه برای حفظ فاکتور­های ذکر­شده، مناسب­تر به­نظر می­رسد.