اثر کاهش فاصله‌های استراحتی بین ست‌های تمرینی به همراه مصرف مکمل کراتین مونوهیدرات بر عملکرد قدرتی و استقامتی زنان تمرین کرده

هدف از این مطالعه بررسی پاسخ قدرت و استقامت به تمرین‌های مقاومتی با فواصل استراحتی ثابت و کم‌شونده بین ست‌ها با استفاده از بارگیری دوز پایین کراتین‌ مونوهیدرات در زنان تمرین‌کرده است. بدین‌منظور 16 زن تمرین‌‌کردۀ قدرتی با میانگین سنی (8/3±5/22 سال)، به‌طور تصادفی در دو گروه با فاصلۀ استراحتی ثابت و کم‌شونده قرار گرفتند. آزمودنی‌ها در هر دو گروه در دورۀ تمرینی 2 ماهه، روزانه 3/2گرم کراتین ‌مونوهیدرات مصرف کردند. تفاوت بین گروهها در فاصلۀ استراحتی بین ست‌های تمرینی بود. فاصلۀ استراحت بین ست‌ها در گروه ثابت 2دقیقه در کل دورۀ تمرین بود و در گروه استراحت کم‌شونده در دو هفتۀ اول فاصلۀ استراحت بین ست‌ها 2 دقیقه و پس از آن هر هفته 15 ثانیه کاهش یافت. پیش و پس از مداخلات تمرینی، یک تکرار بیشینه و استقامت عضلانی در حرکات پرس پا و پرس شانه اندازه‌گیری شد. در هر دو گروه در حرکت پرس پا و پرس شانه، نتایج افزایش معنی‌داری در یک تکرار بیشینه را نشان داد (05/0P≤). همچنین تفاوت معنی‌داری بین گروهها در این افزایش وجود نداشت. در حرکت پرس پا و پرس شانه، در گروه استراحت ثابت استقامت عضلانی افزایش معنی‌دار و در گروه استراحت کم‌شونده کاهش معنی‌داری مشاهده شد (05/0P≤). مطالعۀ حاضر نشان می‌دهد که قدرت بیشینۀ عضلات پا و شانه با مصرف دوز پایین کراتین مونوهیدرات و زمان استراحت کوتاه بین ست‌ها امکان‌پذیر است و به یک دوره بارگیری با دوز بالا نیازی نیست. در گروه استراحت کم‌شونده، با وجود کاهش در استقامت عضلانی، افزایش معنی‌داری در قدرت بیشینه مشاهده شد در نتیجه با مصرف کراتین مونوهیدرات با دوز پایین و زمان استراحتی کوتاهتر، می‌توانیم قدرت بیشینه را افزایش دهیم