اثر کم‌آبیاری و کاربرد کودهای زیستی بر خصوصیات رشدی و کارایی مصرف آب بر گیاه دارویی گاوزبان (Borago officinalis L.)

به منظور بررسی اثر کم­آبیاری و کاربرد کودهای شیمیایی و زیستی بر خصوصیات رشدی و کارایی مصرف آب گاوزبان، آزمایشی در بهار و تابستان 1390 در کرمانشاه و به صورت کرت­های خرد شده در قالب  بلوک کامل تصادفی در سه تکرار اجرا گردید. کم­آبیاری به عنوان عامل اصلی در 4 سطح: کم آبیاری در مرحله رویشی، کم­آبیاری زایشی، کم­آبیاری رویشی + زایشی و بدون کم­آبیاری (شاهد) بود که با اعمال قطع آبیاری در مرحله رشدی مورد نظر انجام گرفت. تیمارهای کودی شامل 3 سطح: مصرف 100 درصد کودهای شیمیایی، مصرف50 درصدکودهای شیمیایی+ زیستی و مصرف 25 درصدکودهای شیمیایی+ زیستی بود. نتایج تحقیق نشان داد که کم­آبیاری و تیمارهای کودی اثر معنی­داری روی وزن خشک کل، عملکرد دانه، درصد روغن، شاخص برداشت و کارایی مصرف آب داشتند. کم آبیاری در مرحله رویشی و زایشی به ترتیب 10 و 39 درصد کارایی مصرف آب برای وزن خشک کل و 13 و 21 درصد کارایی مصرف آب دانه را نسبت به آبیاری کامل کاهش داد. در بین تیمارهای کودی مصرف 50 درصد از کودهای شیمیایی به همراه کودهای زیستی نیتروکسین و بیوفسفات  در شرایط کم آبیاری موجب بهبود شاخص­های مذکور گردید و بیشترین عملکرد دانه ­(1/180کیلوگرم در هکتار) در شرایط بدون کم­آبیاری و با مصرف 50 درصد کودهای شیمیایی+ زیستی حاصل شد. تیمار تلفیقی50 درصد کودهای شیمیایی + زیستی نسبت به مصرف کامل کودهای شیمیایی در شرایط بدون کم آبیاری وزن خشک کل را حدود 26 درصد بهبود بخشید.