ارائه چارچوب توسعه دیپلماسی علم و فنّاوری از منظر کارگزاران کشور

برقراری ارتباط علمی در محیط بین‌المللی اگرچه امری لازم و باعث پیشرفت ملت‌هاست، در عین حال حاوی پیامدها و اثرات تدریجی و گاه دفعی سیاسی است. جمهوری اسلامی ایران به‌واسطه مقاصد عالیه و تلاش برای تأسیس یک نظام فکری جهانی همواره بیش از سایر ملل در معرض چنین مخاطراتی است. بنابراین جهت توسعه دیپلماسی علم و فنّاوری (دعف) مدلی برای بیشینه کردن منافع و کمینه کردن مضرات ضروری است. هدف این پژوهش ارائه مدل پارادایمی و نظام‌مند بدین‌منظور است. لذا بر مبنای استراتژی پژوهشی داده‌بنیاد و به شیوه اشباع نظری با 21 نفر مصاحبه شد و با فرآوری داده‌ها، مدل پارادایمی استخراج گردید. مشخص شد که «خدمات متقابل ساحت علم و ساحت سیاست» مقوله محوری چارچوب توسعه دیپلماسی علم و فنّاوری بوده که با سیاست‌گذاری و ترتیبات اجرایی مناسب و آگاهی نسبت به شروط و زمینه‌های‌ مقتضی توان کشور را برای حرکت در راستای صدور انقلاب و دفع تهدید‌های‌ دشمنان افزون می‌سازد.