ارائۀ الگویی برای برنامۀ آموزش المپیک در ایران

  هدف از پژوهش حاضر تدوین الگوی آموزش المپیک در ایران بود. این پژوهش از نوع مطالعات کیفی است که به روش نظریۀ بنیادی صورت گرفت. جامعۀ هدف پژوهش را کلیۀ نخبگان که به‌نحوی در آموزش و پژوهش در حیطۀ جنبش المپیک، نقش و سابقۀ روشنی داشتند، تشکیل می‌دادند. در این پژوهش، از دو روش نمونه‌گیری نظری و گلوله‌برفی استفاده شد. ابزار جمع‌آوری داده­ها شامل مصاحبه‌های نیمه‌سازمان‌یافته بود که محقق در قالب 19 مصاحبه به اشباع نظری رسید. در تحلیل یافته‌های پژوهش از پنج مفهوم شرایط علی، شرایط مداخله‌گر، شرایط زمینه‌ای، راهبردها و پیامدها، در قالب الگوی کدگذاری استراس و کوربن (1990) استفاده شد. به‌طور کلی نتایج این پژوهش، با مشخص کردن وضعیت آموزش المپیک در ایران و تدوین الگوی آموزش المپیک در ایران نشان داد، می‌توان آموزش المپیک را با توجه به شرایط مداخله‌گر و زمینه­ای حاصل از این پژوهش، از طریق راهبردهای آموزشی و پژوهشی، فرهنگی و بومی، ورزش قهرمانی، تبلیغات و اطلاع‌رسانی در ایران توسعه داد.