ارتباط بین پلی‌مورفیسم های ژنی GPIa(807C/T) و GPIIIa(pLA1/pLA2) در زنان مبتلا به سقط مکرر خودبه‌خودی در استان تهران

چکیده سابقه و هدف سقط مکرر خود­به‌خودی، به ختم بارداری قبل از هفته 20 حاملگی اطلاق می­شود. در برخی از زنان با سابقه سقط مکرر، جهش­های­ ژن ترومبوفیلیک منجر به ایجاد لخته­های خونی در عروق جفت، کاهش اکسیژن­رسانی و مرگ جنین می­شود. هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط پلی­مورفیسم­های 807C/T (ژن GPIa) و pLA1/pLA2 (ژن GPIIIa) با سقط مکرر خود­به‌خودی بود. مواد و روش‌ها در این مطالعه مورد -­ شاهدی، 50 خانم با سابقه حداقل دو سقط مکرر با علت نا­مشخص و 50 خانم بدون سابقه سقط مکرر و دارای حداقل دو بارداری موفق در استان تهران انتخاب شدند و در مرکز تحقیقات بیولوژی دانشگاه آزاد اسلامی زنجان در سال 1393 مورد بررسی قرار گرفتند. پلی­مورفیسم­های 807C/T وpLA1/pLA2  به ترتیب از طریق روش­های Tetra-Primer ARMS-PCR وPCR-RFLP  ارزیابی شدند. نتایج به ­دست آمده از تعیین ژنوتیپ این پلی­مورفیسم­ها توسط نرم‌افزار 16SPSS  و آزمون کای‌دو تجزیه و تحلیل گردیدند. یافته‌ها افراد واجد ژنوتیپ 807TT در جمعیت بیمار بیشتر از افراد شاهد بود(045/0p=). در مقابل شیوع ژنوتیپ pLA2/pLA2 در جمعیت بیمار و شاهد بسیار کم بود. در این تحقیق فراوانی ژنوتیپ‌های 807TT و pLA2/pLA2 به ترتیب در گروه بیمار و شاهد(34/0 ، 16/0) و (06/0 ، 02/0) گزارش شد. نتیجه‌گیری نتایج مطالعه حاضر نشان داد که پلی­مورفیسم 807C/T با سقط مکرر خود­به‌خودی، رابطه معناداری دارد. در مقابل اختلاف معناداری بین افراد بیمار و شاهد در پلی­مورفیسم pLA1/pLA2 وجود ندارد.