ارتباط رضایت شغلی و رفتار شهروندی سازمانی پرستاران شاغل در بخشهای ویژه و اورژانس بیمارستانهای آموزشی شهر کرمان در سال 1391

مقدمه: در سازمان­های بهداشتی و درمانی، توجه به رفتار شهروندی-سازمانی و رضایت شغلی در بهبود عملکرد کارکنان و میزان و کیفیت خدمات سلامتی مؤثر می­باشد. با توجه به وجود فشار کاری و مشاهده نارضایتی بیشتر در پـرستاران­، به نظـر می­رسد بررسی ارتباط رفتار شهروندی-سازمانی با رضایت شغلی پرستاران حائز اهمیت است. روش‌ها: این مطالعه مقطعی بر روی همه 150 نفر از پرستاران بخش­های مراقبت ویژه و اورژانس بیمارستان­های آموزشی شهر کرمان انجام شد. ابزار گردآوری داده­ها شامل چک لیست اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه دو بخشی مربوط به سؤالات رضایت شغلی پرستاران و رفتار شهروندی-سازمانی بود. داده­ها با ضریب همبستگی پیرسون و آنالیز واریانس یک طرفه تجزیه و تحلیل شدند. نتا‌یج: میانگین نمره کلی رفتار شهروندی-سازمانی54/10±21/88 و میانگین نمره کلی رضایت شغلی 69/17± ­72/83 بود. بین نمره کلی رضایت (­رضایت درونی و رضایت بیرونی) و نمره کلی رفتار شهروندی-سازمانی ارتباط معنی­داری با ضریب همبستگی 204/0 مشاهده شد (012/0P=). همچنین نتایج آزمون تحلیل واریانس (ANOVA) و t مستقل نشان داد، بین متغیرهای دموگرافیک (­سن، تحصیلات، تجربه، واحد سازمانی و جنسیت) با رضایت شغلی و ابعادش و رفتار شهروندی-سازمانی و زیر گروه هایش ارتباطی وجود ندارد. بحث و نتیجه‌گیری: به نظر می­رسد که بین رضایت شغلی و رفتار شهروندی سازمانی، ارتباط معنی­داری وجود دارد. لذا مدیران بیمارستا­ن­ها برای دستیابی به اهداف سیستم بهداشت و درمان باید به این موضوع توجه کنند. واژگان کلیدی: رفتار شهروندی-سازمانی، رضایت شغلی، پرستاران، بخش مراقبت ویژه، اورژانس