ارتباط ضخامت اندومتر با سطح سرمی استرادیول و پروژسترون در بیماران مراجعه کننده به درمانگاه زنان بیمارستان شهید صدوقی یزد

زمینه: ضخامت اندومتر یک عامل تعیین کننده در لانه‌گزینی و حاملگی موفق است. هدف مطالعه حاضر ارزیابی ضخامت اندومتر و برخی ارتباط آن با سن و سطح سرمی استرادیول و پروژسترون در بیماران مراجعه کننده به درمانگاه زنان بیمارستان شهید صدوقی یزد بود. مواد و روش‌ها: 428 بیمار ویزیت شده در درمانگاه زنان در طی دی‌ماه 1390 تا شهریور 1391 مورد مطالعه قرار گرفتند. تنها بیمارانی که دارای سیکل قاعدگی منظم بودند وارد مطالعه شدند. همچنین، بیماران دارای میوم، آندومیوسیس، پولیپ اندومتریال و یا هر گونه عارضه دیگر رحمی، بیماران سیگاری، افراد دارای شاخص توده بدنی بیش از 30 و کسانی که هر گونه داروی مؤثر بر ضخامت اندومتر دریافت می‌کردند از مطالعه خارج شدند. ضخامت اندومتر در روز قبل از تخمک‌گذاری و نیز 7-5 روز پس از آن، با استفاده از اولتراسونوگرافی ترانس واژینال اندازه‌گیری شد. سطح سرمی استرادیول و پروژسترون بیماران نیز 7-5 روز پس از تخمک‌گذاری سنجیده شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها توسط نرم‌افزار SPSS ویرایش 16 و با استفاده از آزمون‌های آمار توصیفی و آزمون ANOVA انجام شد. یافته‌ها: میانگین سن بیماران 44/4±37/27 بود. میانگین ضخامت اندومتر در روز قبل از تخمک‌گذاری و 7-5 روز پس از آن، به‌ترتیب 80/0±80/9 و 18/1±13/10 بود. در 2 اندازه‌گیری، 5 درصد از بیماران، دارای اندومتر نازک (7>میلی‌متر) بودند. سطح سرمی استرادیول و پروژسترون به‌ترتیب 64/17±88/169 پیکوگرم در میلی‌لیتر و 93/6±32/7 میلی‌گرم در میلی‌لیتر بود. بین ضخامت اندومتر و سن، همچنین بین ضخامت اندومتر و سطح پروژسترون رابطه آماری معنادار مشاهده نشد. چنین رابطه‌ای در بین ضخامت اندومتر و سطح سرمی استرادیول، تنها در گروه سنی زیر 20 سال تأیید شد (000/0=P). نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که سطح سرمی استرادیول و پروژسترون نمی توانند تعیین کننده ضخامت اندومتر در زنان باشند.