ارتقاء ایمنی راکتور تحقیقاتی تهران با سیستم خاموشی دوم

مقوله­‌ی ایمنی و دسته­‌بندی مرتبط با آن، از مسائل مهم در همه‌­ی زمینه‌­های صنعت هسته‌­ای، و به­‌ویژه راکتورهای هسته­‌ای است. از جمله مهم‌ترین جنبه­‌ی ایمنی در راکتورهای هسته‌­ای، وجود سیستم­‌های خاموشی است که هر راکتور حداقل یکی از آن‌ها را دارد. یکی از قابلیت‌­هایی که می‌­تواند ایمنی یک راکتور هسته‌­ای را بالا ببرد اضافه کردن یک سیستم خاموشی دیگر به آن است. برای انجام هر تغییری مثل طراحی و جا نمایی سیستم خاموشی دوم در راکتور، توجه به ویژگی­‌های خاص هر راکتور و معیارهای مبنای طراحی از جمله افزونگی، تنوع، استقلال، معیارهای تک نقص و حالت خود ایمن، ضروری است. یک سیستم خاموشی دوم برمبنای تزریق جاذب نوترون برای راکتور تحقیقاتی تهران با توجه به معیارها و الزامات مربوط به این راکتور طراحی شده است. طرح پیشنهاد شده اعتمادپذیری بالایی دارد که توانایی براورده کردن مهم‌­ترین شرط طراحی، یعنی داشتن راکتیویته­‌ی منفی مورد نیاز را داشته باشد. علاوه بر این بتواند راکتور را در بازه­‌ی زمانی مشخص، با حاشیه‌­ی ایمنی لازم و برای مدت زمان مورد نیاز زیر بحرانی کند. محاسبات و شبیه‌­سازی­‌ها با استفاده از کد محاسباتی MCNPX انجام شده است. این طرح اندکی اثر منفی روی مشخصه­‌های مختلف قلب دارد که با بهینه‌­سازی ساختار طراحی شده، آثار منفی ناشی از به کارگیری سیستم خاموشی دوم کمینه شده است.