ارزیابی ریسک حریق و نقش یک برنامه امداد، تخلیه و مراقبت بر میزان کاهش سطح آن در یک بیمارستان

زمینه و هدف: امروزه وابستگی به تجهیزات ثابت، نقصان آگاهی و کم‌تحرکی افراد، باعث شده که ایمنی‌حریق یکی از چالش‌های بزرگ برای طراحان، کاربران بیمارستان‌ها ‌باشد. بنابراین داشتن طرح‌های مشخص برای عملکرد در زمان حوادث می‌تواند نقش زیادی در کاهش خسارت‌های جانی ناشی از آتش‌سوزی داشته باشد. این مطالعه با هدف تعیین سطح ریسک حریق در بخش‌های بستری یک بیمارستان، همچنین تعیین اثر یک برنامه امداد، تخلیه و مراقبت، در افزایش ایمنی بیماران و پرسنل، صورت گرفت. روش بررسی: در این مطالعه، ارزیابی ریسک با استفاده از روش مهندسی ارزیابی ریسک حریق (FRAME) و جمع‌آوری اطلاعات با استفاده از چک‌لیست انجام شد. در مرحله اول، ریسک حریق در 12 بخش بستری یک بیمارستان محاسبه گردید و در مرحله دوم برای ارزیابی اثر برنامه امداد و نجات بر روی افزایش ایمنی افراد، سطح ریسک حریق با فرض پیش‌بینی یک طرح کامل و مشخص برای امداد، تخلیه و مراقبت در زمان وقوع حریق، محاسبه شد. یافته‌ها: نتایج تحقیق حاضر نشان داد سطح ریسک حریق در وضعیت موجود در تمامی بخش‌ها بیشتر از سطح ریسک قابل پذیرش است و به‌‌نظر می‌رسید که حداقل ایمنی قابل قبول در بخش‌های بستری بیمارستان مورد مطالعه، تأمین نشده است. نتایج نشان داد درصورتی‌که برای امداد و نجات افراد، یک طرح کامل و قابل اجرا وجود داشته باشد، سطح ریسک حریق تا حدود 30% کاهش می‌یابد. نتیجه‌گیری‌: طراحی، اجرا و پایش یک طرح عملکرد در شرایط اضطراری، نقش اساسی در افزایش ایمنی افراد حاضر در بیمارستان‌‌ها دارد. از آنجایی‌که بخش عمده ‌اقدام در این زمینه از وظایف مدیریت است، بنابراین مدیر یک بیمارستان نقش اصلی در کاهش خسارت‌های ناشی از حوادثی مانند حریق را دارد.