ارزیابی زمین‌ساخت‌فعال بخش مرکزی پانه فزاینده مکران، جنوب خاوری ایران: مقایسه بررسی داده‌های صحرایی و مطالعات ریخت‌زمین‌ساختی

این پژوهش مطالعات صحرایی و زمین ریخت­ساختی را بر روی راندگی‌های قصرقند و کهورکان، در بخش خاوری پانه فزاینده مکران در جنوب خاوری ایران، به منظور بررسی میزان فعالیت زمین­ساختی مورد استفاده قرار داده است. فعالیت امروزی زمین­ساخت یک منطقه بر روی توپوگرافی و مناظر سطحی زمین تاثیرگذار است و به همین دلیل تجزیه و تحلیل شاخص‌های ریخت­شناختی بر روی شاخص‌هایی همچون پیشانی کوهستان (Smf)، فرازسنجی (Hi) و گرادیان طولی رود (Sl) برای بررسی فعالیت نسبی راندگی‌های ذکر شده، مورد استفاده قرار گرفت. از طرفی مطالعات و مشاهدات صحرایی در شناخت هر چه بهتر نوع فعالیت گسل و تشخیص فعالیت نسبی آن بر اساس تاثیرگذاری گسل بر جدیدترین واحدهای سنگی مورد توجه قرار گرفته است. اندازه‌گیری و مشاهدات صحرایی ساز و کار گسل قصر قند با راستای خاوری-باختری را در تمام طول خود عملکرد یکسان راندگی نشان داده است. این گسل با شیب به سمت شمال باعث قرار گیری توربیدایتهای الیگوسن در فرادیواره بر روی رسوبات عموما سست و نرم میوسن در فرودیواره شده است. راندگی بر روی رسوبات کواترنری در بخش خاوری گسل حاکی از فعالیت امروزی بالای این بخش از گسل است. در تناقض، تجزیه و تحلیل شاخص‌های ریخت­شناختی تاکید بر فعالیت بالا در سراسر گسل و حتی بخش باختری دارد. بررسی‌های انجام شده حاکی از تغییر رخساره رسوبات در فرادیواره راندگی از خاور، شیلی، به باختر، ماسه سنگی، است. این تغییر رخساره باعث تغییر در مقاومت سنگ در برابر فرسایش و در نتیجه تغییر در توپوگرافی و تاثیر بر رفتار شاخص‌های ریخت­شناختی در طول گسل شده است.