ارزیابی زیرساخت‌های سبز شهری به منظور اصلاح تدریجی آن‌ها در سیمای سرزمین تهران

یکی از چالش‌هایی که بسیاری از شهرها در نتیجۀ افزایش جمعیت و مصرف زمین، با آن مواجه‌اند، از بین رفتن سیستم پشتیبان حیات یا شبکۀ زیرساخت‌های سبز است. از آنجا که این زیرساخت‌ها ارائه‌دهندۀ خدمات اکولوژیک متعددی برای مناطق شهری‌اند، امروزه توجه بسیاری از برنامه‌ریزان شهری را به خود جلب کرده‌اند. ‌‌تهران ‌‌نیز ‌‌در ‌‌دهه‌های ‌‌اخیر ‌‌رشد ‌‌سریعی ‌‌داشته ‌‌و ‌‌اختلال‌های جدی ‌‌ساختاری ‌‌در آن ایجاد شده که در مطالعات مختلف به آن پرداخته شده است. اما این مطالعه مناطق بیست‌ودوگانۀ تهران را از نظر دارابودن فرصت مرمت، حفاظت، توسعه و بهره‌وری و به طور کلی مناطقی که بیش از بقیه در معرض تخریب زیرساخت‌‌های سبز قرار دارند، شناسایی می‌کند. ازاین‌رو هدف ‌‌از ‌‌این ‌‌پژوهش ‌‌ابتدا ‌‌شناسایی ‌‌و ‌‌تشریح ‌‌این ‌‌زیرساخت‌‌ها، ‌‌سپس ‌‌تعیین ‌‌نارسایی ‌‌آن‌‌ها با در نظر گرفتن توزیع فضایی عوامل تخریب است. در این پژوهش ابتدا زیرساخت‌‌های سبز تهران در سال‌‌های 2003 و 2013 با استفاده از تصاویر ماهواره‌‌ای لندست، شناسایی، سپس بر اساس حضور تباهی‌ها در سطوح سبز و باز و با استفاده از مفاهیم و متریک‌‌های سیمای سرزمین ارزیابی شده است. در نهایت با توجه به خصوصیات ساختاری هر منطقه، راهبردهایی برای ارتقای وضعیت زیرساخت‌‌های سبز پیشنهاد شده است.