ارزیابی شرایط اقلیم آسایشی در قطب‌های گردشگری جنوب ایران (کیش، قشم، چابهار)

مهم‌ترین تاثیر اقلیم بر فیزیولوژی انسان از طریق تنظیم سیستم حرارتی بدن صورت می‌گیرد. در واقع احساس انسان نسبت به محیط اطرافش با در نظر گرفتن همزمان عوامل مختلف اقلیمی امکان پذیر است. ترکیب این عوامل بر انسان تاثیر گذاشته و با آسایش فیزیکی او رابطه دارد. از سوی دیگر، یکی از ویژگی‌های گردشگری در مناطق ساحلی، فصلی بودن این صنعت در آن‌هاست. از آنجا که اقلیم بر منابع مهم گردشگری مانند ساعات تابش نورخورشید یا میزان بارش درماه‌های خاصی از سال کنترل دارد، عامل مهمی در گردشگری محسوب می‌شود. بدین منظور در این پژوهش سعی شده تا با استفاده از مدل‌ها و شاخص‌های بیوکلیماتیک شامل؛ دما- رطوبت، شدت شرجی و فشار عصبی، همچنین آمار روزانه‌ی پارامترهای هواشناسی دمای هوا، رطوبت نسبی و جریان باد توان آسایش زیست اقلیمی مناطق گردشگری چابهار، کیش و قشم مورد بررسی قرار گیرد. نتایج این مطالعه که در قالب تجزیه و تحلیل‌های آماری و توصیفی ارائه شده حاکی از این است که مطابق سه شاخص فوق، وضعیت آسایش اقلیمی در منطقه، محدود به فصل سرد سال می‌باشد؛ به طوری‌که در هرسه ایستگاه حداقل مقدار شاخص‌ها در ماه ژانویه ثبت گردیده است، این در حالی است که تنش‌های گرمایی در سایر ایام سال اقلیم منطقه را تحت کنترل دارد.