ارزیابی علف‎کش‎ها در کنترل علف‎های‎هرز یونجه (Medicago sativa) تازه کاشت

به منظور کنترل علف های هرز مزارع یونجه تازه کاشت در منطقه جیرفت، آزمایشی به مدت دو سال در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با 3 تکرار و 8 تیمار اجرا گردید.  تیمارهای آزمایش شامل ایمازاتاپیر (10 درصد SL) به میزان 5/0، 75/0 و 1 لیتر در هکتار از ماده تجارتی + سیتوگیت به میزان 1 لیتر در هکتار در مرحله 15-10 سانتی متری یونجه پس از سبز شدن علف های  هرز + سیکلوکسیدیم (10 درصد EC) به میزان 2 لیتر در هکتار در زمان 6-3 برگی باریک برگ ها، پندی متالین (33 درصد EC) از ماده تجارتی به میزان 2 و 3 لیتر در هکتار قبل از سبز شدن یونجه و علف های هرز، کلرتال دی متیل (75 درصد WP) از ماده تجارتی به میزان 6 و 8 کیلو در هکتار بعد از کاشت و قبل از سبز شدن یونجه + سیکلوکسیدیم به میزان 2 لیتر در هکتار در زمان 6-3 برگی باریک برگ ها، شاهد وجین در طول فصل رشد بود. نتایج نشان داد که کلرتال دی متیل و پندی متالین پنیرک را بهتر از ایمازاتاپیر کنترل می نماید. در مقابل ایمازاتاپیر کلم اروپایی (Gouan Brassica tourenforti) را بهتر از کلرتال دی متیل و پندی متالین کنترل نمود. با این وجود، کارایی علف کش ها در کنترل سلمه تره (Chenopodium album L.) و تاج خروس بدل ((L.)Mart. Digera muricata) نسبتاً مشابه بود. ایمازاتاپیر 5/0 و 75/0 لیتر در هکتار بهترین علفکش در آزمایش بود و بیشترین وزن خشک یونجه در چین اول و دوم داشت. کلرتال دی متیل باعث افزایش وزن خشک یونجه در چین دوم شد، اما پندیمتالین با ایجاد گیاه سوزی باعث کاهش وزن خشک یونجه گردید و قابل توصیه نیست.