ارزیابی فنی قطر آبروهای موجود در جاده‌های جنگلی (مطالعۀ موردی: سری دهگا حوضۀ 35 تنکابن)

رواناب تولیدشده بر اثر بارندگی در مناطق جنگلی و جریان آن روی جاده‌ها می‌تواند عامل تخریب جاده‌ها و اختلال در عبور از آن و مدیریت جنگل شود. تحقیق حاضر با هدف به حداقل رساندن خسارات رواناب به جاده در اثر سیلاب، با تعیین قطر بهینۀ آبروها انجام گرفت. بدین منظور مطالعه‌ای در مسیر جادۀ توسکا کلام – لیره‌سر از حوضۀ 35 تنکابن در 23 زیرحوضۀ جنگلی انجام گرفت. با استفاده از روش شمارۀ منحنی، حداکثر دبی رواناب برای دوره‌های بازگشت مختلف هر یک از زیرحوضه‌ها، برحسب متر مکعب بر ثانیه محاسبه شد. سپس با استفاده از نموگراف تعیین قطر لوله‌های سیمانی، قطر بهینۀ آبروهای زیرحوضه‌ها به‌دست آمد. نتایج نشان داد که در زیرحوضۀ B3 حداکثر دبی رواناب برای دوره‌های بازگشت 5، 10، 25، 50 و 100 ساله به‌ترتیب 37/3، 48/4، 04/6، 29/7 و 63/8 متر مکعب بر ثانیه است که قطر آبروی موجود آن، برای عبور حداکثر دبی رواناب بیشتر از دورۀ بازگشت 5 ساله مناسب نیست و در زیرحوضۀ B23 حداکثر دبی رواناب برای دوره‌های بازگشت‌ 5، 10، 25، 50 و 100 ساله به‌ترتیب 24/2، 98/02،2/4، 86/4 و 75/5 متر مکعب بر ثانیه است که قطر آبروی موجود آن، برای عبور حداکثر دبی رواناب برای دوره بازگشت‌های مختلف بیش از مقدار بهینه است؛ در زیرحوضۀ B9 حداکثر دبی رواناب برای دوره‌های بازگشت‌ 5، 10، 25، 50 و 100 ساله به‌ترتیب 8/2، 73/3، 02/5، 06/6 و 17/7 متر مکعب بر ثانیه است که قطر آبروی موجود آن، برای عبور حداکثر دبی رواناب برای دوره‌های بازگشت‌ مختلف دارای مقدار بهینه است.