ارزیابی کارایی مدل‌های پهنه‌بندی خطر زمین‌لغزش در حوزه آبخیز سیدکلاته رامیان

امروزه بروز پدیده زمین‌لغزش در مناطق جنگلی شمال کشور و از جمله استان گلستان، به‌علت کاهش و یا از بین رفتن پوشش گیاهی، به یک امر طبیعی تبدیل شده است. پیش‌بینی وقوع زمین‌لغزش در یک منطقه، از خسارات ناشی از بروز این امر جلوگیری خواهد نمود. پهنه‌بندی خطر زمین‌لغزش، از جمله راه‌کارهای مناسب و جواب‌گو در این مورد می‌باشد. انتخاب بهترین روش برای پهنه‌بندی در کاهش هزینه و صرف وقت مؤثر است. همچنین این امر سبب به‌دست آوردن نتایج بهتر و مطمئن در مورد پهنه‌بندی خواهد شد. در این تحقیق از دو مدل تجربی شامل روش مورا و وارسون و روش حائری و سمیعی و مدل آماری شامل روش اثر نسبی برای پهنه‌بندی خطر زمین‌لغزش منطقه حوزه آب‌خیز سیدکلاته واقع در شهرستان رامیان استان گلستان استفاده گردید. برای ارزیابی روش‌های پهنه‌بندی از روش جمع مطلوبیت استفاده شد. نتایج، بیانگر تفکیک بهتر کلاسه‌های خطر در روش اثر نسبی می‌باشد. در مقایسه بین مدل‌های تجربی، روش حائری- سمیعی از روش مورا- وارسون کارایی بهتری از خود نشان داد.