ارزیابی کارکرد شبکه‏ های آبیاری در بالاآمدگی سطح آب‏ زیرزمینی (مطالعۀ موردی: دشت بهبهان)

در دشت بهبهان طی چند سال اخیر، به‌دلیل مدیریت نامناسب برداشت از منابع آب‏ سطحی و زیرزمینی، سطح ایستابی بالا آمده است و سبب بروز مشکلاتی همچون پدیدۀ آب‌گرفتگی در منطقۀ شهری شده است. از جمله عوامل تأثیرگذار در وقوع این پدیده، توسعۀ شبکه‏های آبیاری و زهکشی در سطح گسترده‏ای از منطقۀ مطالعه‌شده است. برای ارزیابی این موضوع، از آمار درازمدت (سال‏های آبی 1382‌ـ 1383 تا 1394‌ـ 1395) سطح آب ‏زیرزمینی چاه‏های مشاهده‏ای و میزان آب ورودی به شبکه‏های آبیاری موجود در منطقه استفاده شد. با استفاده از این داده‏ها، هیدروگراف‏ معرف، نقشه‏های هم‌عمق، هم‌تراز و نقشه‏های افت و خیز دشت بهبهان در قسمت‏های مختلف آن بررسی شدند. نتایج نشان داد نوسانات سطح آب‏ زیرزمینی دشت بهبهان و ذخیرۀ آن به آب ورودی از شبکه‏های آبیاری بستگی دارد و از میان شبکه‏های آبیاری منطقۀ مطالعه‌شده، شبکۀ ‏بنه‏باشت در مقایسه با شبکه‏های‏ آبیاری مارون جنوبی و شمالی کارکرد مؤثرتری را در تغذیۀ آبخوان دشت بهبهان و بالاآمدگی سطح آب ‏زیرزمینی آن دارد.