اصول کلیدی استاندارد متکی برمدیریت حفاظت،ایمنی و ارتقاء کیفیت آزمایشگاه میکروب شناسی

 باتوجه به افزایش روزافزون احداث آزمایشگاههای مختلف در حوزه ی پزشکی و دامپزشکی، حفاظت، افزایش کیفیت و ایمنی، ضروری به نظر می رسداولین قدم در ایجاد یک حفاظت موثر، پیش بینی خطرات، فراهم نمودن امکانات و پاسخ به موقع به حوادث آزمایشگاهی است.افزایش کیفیت آزمایشگاهها بطور مستقیم بر پاسخ به درمان بیمار و ایمنی فرد مسئول آزمایشگاه تاثیر میگذارد.از عوامل بالقوه ی خطرساز در آزمایشگاه، دستگاههای مرتبط با امواج الکترومغناطیسی و فراصوت و بکارگیری مواد شیمیایی در آن می باشد.در پروتکل های آزمایشگاهی، ضروری است که شناسایی خطرات، راههای پیشگیری، تمرین و آموزش در بالاترین سطح گنجانده شود .مقررات حفاظتی شامل استفاده از پوشش مناسب، عدم خوردن و آشامیدن، بگارگیری تجهیزات ضروری مانند جعبه ی کمکهای اولیه، کارکردن بصورت گروهی و خودداری ازانجام آزمایشات غیرضروری و خطرناک می باشد. نگهداری مواد شیمیایی بایستی براساس خواص فیزیکی، شیمیایی و سازگاری در آزمایشگاه نگهداری شود. حیوانات آزمایشگاهی ناقل بیش از صد نوع بیماری به انسان هستند، از این رو احتیاط، قفسه بندی مناسب، تهویه مطلوب و جداگانه و سوزاندن لاشه ی حیوانات به هنگام کار کردن با آنها ضروری می باشد. طبق نظر سازمان بهداشت جهانی WHOکه اولین بار در سال 1983 منتشرشد، تهیه ی سوابق پزشکی و واکسیناسیون کارکنان در معرض خطر بیماریهای مسری و خطرناک ، از اصول اصلی ایمنی در آزمایشگاهها می باشد. قبل از دفع یک ابزار آزمایشگاهی بایستی آلودگی زدایی از آن به شکلی مناسب صوت گیرد. لاشه دامهای آلوده به میکروبهای خطرناک و زئونوز حدالمقدور در کوره های لاشه سوز از بین روند. فضای کاری آزمایشگاه باید به نحوی باشد که اختلالی در کیفیت فعالیت ها، برنامه های کنترل کیفی ، ایمنی کارکنان و سرویس های مراقبت بیمار ایجاد نشود . کفایت این فضا را مدیر آزمایشگاه باید تعیین کند . منابع آزمایشگاه باید در محیط ایمن و قابل اعتماد نگهداری شده و شرایط محیطی دیگر مانند نور ، دما ، میزان رطوبت ، الکتریسیته ، تهویه ، آب ، زباله و دفع آن باید به نحوی باشدکه در کیفیت فعالیت ها و نتایج اختلال ایجاد نکند و چنانچه لازم باشد شرایط محیطی پایش و نتایج آنها ثبت گردد.