افزایش آستانه جابه‌جایی های هم لرزة قابل تشخیص در پردازش داده های GPS آهنگ بالا

افزایش دقت در تعیین موقعیت با سامانه GPS در صورتی که مشاهداتی کوتاه‌تر از 24 ساعت داشته باشیم، به شدت به مدل کردن بهتر خطاهایی که در تجزیه داده­های GPS معمولاً با میانگین‌گیری کاهش می‌‌یابند، بستگی دارد. افزایش دقت جابه‌جایی­های حاصل از پردازش داده­های آهنگ بالا در کاربردهای ژئوفیزیکی مربوطه مانند لرزه‌‌نگاری، مستلزم کاهش خطاهای سیستماتیک در طیف بسامد­های لرزه­ای است. روش­های استانداردسازی و تصحیح این خطا مبتنی بر تکرارپذیری آرایش فضایی این سامانه هستند. خطاهایی که دقت نتایج را در روش‌های تعیین موقعیت آهنگ بالا روی مقیاس­های زمانی 600-10  ثانیه با سامانه GPS تحت‌تأثیر قرار می­دهند تا حد زیادی به هندسه­ بخش فضایی و ایستگاه اندازه­گیری بستگی دارند. از آنجا که مدارهای ماهواره­های GPS ثابت هستند، خطاهای وابسته به این هندسه در هر روز تکرارپذیری بالایی دارند. این ویژگی مبنای توسعه روش فیلترینگ نجومی برای کاهش سطح نوفه مختصات حاصل از GPS است. در حالی که فرض بر این است که تکرارپذیری آرایش فضایی ماهواره­های این سامانه بر اساس دوره تناوب تکرار نجومی اتفاق می­افتد، زمان واقعی این تکرارپذیری حتی برای هر ماهواره متفاوت است. در این نوشتار، دوره تناوب تکرار مسیر زمینی میانگین، 23 ساعت و 55 دقیقه و 55 ثانیه برآورد و برای کاهش سطح نوفه سری­های زمانی جابه‌جایی نسبی استفاده شده است. با استفاده از این دوره تناوب، نوفه‌های با بسامد کمتر از 01/0  هرتز در موقعیت­های آهنگ بالای GPS به گونه‌ قابل توجهی کاهش می­یابند. افزون بر این، با جایگزینی روش مطلق تعیین موقعیت با روش نسبی در این نوشتار، بزرگی جابه‌جایی­های هم­لرزه­ قابل تشخیص به کمتر از 4 میلی‌متر در مؤلفه­های مسطحاتی و کمتر از 10 میلی‌متر در مؤلفه­­ ارتفاعی کاهش یافته است.