الگویی برای پیش‌بینی نکول شرکتی در بورس اوراق بهادار تهران

هدف: نکول شرکتی یکی از پدیده‌های ناخوشایند در طول زندگی هر بنگاه اقتصادی است. هزینه‌ها و مخاطره‌های نهفته در این رویداد باعث شده است طی چهار دهة گذشته، مدل‌های مختلفی برای پیش‌بینی و اندازه‌گیری آن ابداع و ارائه گردد. با توجه به اهمیت موضوع، این پژوهش قصد دارد با استفاده از داده‌های نمونه‌ای متشکل از 100 شرکت از صنایع منتخب فهرست‌شده در بورس اوراق بهادار تهران، الگویی برای پیش‌بینی نکول شرکتی ارائه کند. روش: در این پژوهش، ابتدا با استفاده از مطالعه اسنادی و روش دلفی فازی، عوامل و متغیرهای بالقوه تأثیرگذار بر روی نکول شرکتی شناسایی می‌شود، سپس محرک‌های نکول شرکتی به‌شکل تجربی با استفاده از تکنیک مدل‌سازی معادلات ساختاری کمترین مربعات جزئی معرفی و الگویی جهت پیش‌بینی آن در بورس اوراق بهادار تهران ارائه می‌گردد. یافته‌ها:بر اساس نتایج پژوهش، نسبت‌های سود خالص به مجموع دارایی‌ها، سود عملیاتی به مجموع دارایی‌ها، سود انباشته به مجموع دارایی‌ها، دارایی‌های جاری به بدهی‌های جاری، سرمایه در گردش به مجموع دارایی‌ها، وجوه نقد به بدهی‌های جاری، بدهی‌های جاری به مجموع دارایی‌ها، مجموع بدهی‌ها به مجموع دارایی‌ها، خالص جریان نقدی عملیاتی به فروش و خالص جریان نقدی عملیاتی به مجموع بدهی‌ها را می‌توان به‌عنوان محرک‌های نکول شرکتی در بورس اوراق بهادار تهران معرفی کرد. نتیجه‌گیری: مشاهده شد که در بورس اوراق بهادار تهران، صرفاً نسبت‌های حسابداری به‌عنوان محرک‌های نکول شرکتی معرفی شده‌اند و سایر محرک‌های بالقوه شامل متغیرهای بازار، نماگرهای کلان اقتصادی، عوامل غیرمالی و معیارهای کیفیت سود، نقشی در پیش‌بینی این رویداد ندارند.