الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی و تعیین ژن‌های مقاومت به ونکومایسین در ایزوله‌های انتروکوک جداشده از نمونه‌های محیطی جنوب استان فارس

زمینه و هدف: انتروکوک ها فلور غالب مدفوع می‌باشند که مستقیماً و یا از طریق فاضلاب‌ها به محیط وارد می‌شوند. این باکتری‌ها به دلیل توانایی کسب ژن‌های مقاومت و انتقال آن به سایر باکتری‌ها به‌ویژه استافیلوکوکوس‌اورئوس، نقش مهمی را در ایجاد عفونت‌های بیمارستانی ایفا می‌نمایند. این پژوهش با هدف ارزیابی شیوع انتروکوک های مقاوم به ونکومایسین و شناسایی ژن‌های vanA، vanB، vanC1/C2 در ایزولههای VRE جدا شده از نمونههای محیطی جنوب استان فارس انجام شد. روش‌ کار: این پژوهش به صورت مقطعی- توصیفی بر روی 155 جدایه انتروکوک جمع‌آوری شده از نمونه‌های محیطی (فاضلاب بیمارستانی و آب‌های سطحی) مناطق مختلف لارستان و جهرم انجام شد. جداسازی انتروکوک ها با روش فیلتراسیون‌غشایی، کشت در محیط اختصاصی KF و آزمون‌های بیوشیمیایی انجام گرفت. حساسیت نسبت به آنتی بیوتیک‌های متداول و ونکومایسین مطابق با استاندارد CLSI با استفاده از روش انتشار دیسک و محاسبه حداقل غلظت بازدارنده رشد با روش Macro Brothdilution انجام شد. سپس وجود ژن‌هایvanA ،vanB ، vanC1/C2در ایزوله‌های VRE با روش PCR چندگانه ارزیابی گردید. یافته‌ها: از مجموع ایزوله‌های انتروکوک، 41 (45/26%) انتروکوکوس فکالیس، 6 (3/87%) انتروکوکوس ‌فیسیوم و 108 (69/68%) غیرفکالیس/ غیرفیسیوم تعلق داشتند. در مجموع 46 مورد (29/67%) از جدایه‌های انتروکوک نسبت به ونکومایسین مقاومت داشتند. از این تعداد 4 ایزوله 128MIC≥ را نشان دادند. در 4 ایزوله (8/70%) مقاومت به تمامی گروههای آنتی بیوتیک مورد بررسی مشاهده شد. 2 ایزوله (50%) ژن vanA و 2 ایزوله (50%) ژن vanB را داشتند، اما در هیچکدام ژن vanC1/C2 شناسایی نشد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که ایزوله‌های VREدر منطقه مورد پژوهش شیوع گسترده‌ای دارند، از این رو ضرورت توجه به مصرف محتاطانه ونکومایسین و اقدامات کنترلی به منظور ممانعت از انتشار محیطی ایزوله‌های VRE وجود دارد.