امکان سنجی اجرای طرح ادغام و تجمیع روستاهای مرزی با تأکید بر سطح توسعه ظرفیتی روستاییان(مطالعه موردی: بخش خاوومیرآباد، شهرستان مریوان)

نظام توزیع جمعیت کشورو استقرار نامناسب روستاهای پراکنده موجب بروز مشکلاتی در زمینه دسترسی و خدمات‏رسانی به این روستاها گردیده و سطح پایینی از کیفیت زندگی را برای این روستاها در پی داشته است لذا تدوین و اجرای سیاست‏ها و برنامه‏های به گزینی که در حقیقت ابزاری نظری و عملی جهت مداخله در چنین فضاهای روستایی هستند، ضروری است. در این بین با توجه به حساسیت‏های این طرح‏ها در نواحی روستایی و تعیین کننده بودن ظرفیت‏های جامعه در به ثمر رسیدن طرح­های توسعه محلی، نیاز است که با دیدی جامع، بررسی ظرفیت‏های جامعه روستایی به‌عنوان بخشی از مطالعات امکان‌ سنجی که به شناخت وضع موجود، جهت تدوین برنامه­های کاربردی منجر می­گردد، انجام شود. در این راستا پژوهش کاربردی حاضر که با دیدی جامع و روشی توصیفی- تحلیلی انجام گرفته، به تبیین نقش توسعه ‏ظرفیتی روستاهای کوچک و متفرق مرزی بخش خاوومیرآباد شهرستان مریوان پرداخته است که ضرورت‏های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی، سیاست ادغام و تجمیع را به‌عنوان یکی از گزینه‏های ساماندهی وضع موجود مطرح می‏سازد تا رهیافت این امکان سنجی، پیشنهاد به اجرا، عدم اجرا و یا ارائه راهکارهای جایگزین باشد. گردآوری اطلاعات از طریق دو روش کتابخانه‏ای در بخش نظری و پیمایشی مبتنی بر توزیع پرسشنامه در میان روستاییان، مصاحبه با مردم محلی و بازدید میدانی در بخش عملی بوده است. جامعه آماری پژوهش نیز مشتمل بر 6 روستای مرزی زیر 100 نفر جمعیت بخش می­باشد که ابتدا با بهره‏گیری از نمونه­گیری کوکران، تعداد جامعه نمونه مشخص و سپس با استفاده از روش نمونه­گیری منطبق، پرسشنامه­ها به‌صورت تصادفی ساده در میان 115 نفر از روستاییان توزیع گردید. تجزیه و تحلیل داده­ها با بهره‏گیری از آمار استنباطی(t تک نمونه­ای، رتبه­ای فریدمن، تحلیل مسیر، همبستگی اسپیرمن، همگونی کای­دو پیرسون مبتنی بر جدول توافقی و تحلیل واریانس یکطرفه) نشان‏دهنده نامناسب بودن سطح توسعه ظرفیتی روستاییان به‌ویژه در ابعاد اقتصادی و نهادی، جهت ادغام و تجمیع است. همچنین یافته‏های پژوهش، نشان از ارتباط معنادار و منفی میزان جمعیت با سطح توسعه ظرفیتی روستاییان و ارتباط مثبت سطح توسعه ظرفیتی با تمایل روستاییان به اجرای طرح ادغام و تجمیع دارد.