اندازه‌گیری نابرابری درآمد در ایران از 1363 تا 1389

مقدمه: اندازه‌گیری نابرابری درآمدی در اَشکال مختلف آن در یک دوره زمانی، ارزیابی مناسبی از وضعیت توزیع درآمد ارائه می‌کند. هدف اصلی در این پژوهش، اندازه‌گیری نابرابری درآمدی و تجزیه آن در کشور، طی سال‌های 1363 تا 1389 است. روش: شاخص‌های نابرابری شامل ضریب جینی، آتکینسون و تایل و با استفاده روش مقیاس معادل محاسبه شده است. سپس نابرابری در مناطق نه‌گانه کشور و تجزیه آن به نابرابری درون گروهی و بین گروهی به دست آمده است. یافته‌ها: شاخص‌های نابرابری در سال 1388 افزایش پیدا کرده است .در سال 1389 در مقایسه با سال 1388 کاهش یافته است. مناطق شمال شرق و جنوب شرق نابرابری بالاتری را تجربه می‌کنند. تجزیه ضریب نابرابری نشان می‌دهد که نابرابری درون گروهی بالاترین سهم را در این شاخص به خود اختصاص داده است. نتایج: طبق یافته‌های پژوهش، نابرابری طی دوره مورد بررسی روند نامنظمی داشته و تغییرات کاهشی یا افزایشی در طی چند سال دنبال می‌شود. با توجه به تجزیه نابرابری سیاستهای بازتوزیعی می‌توانند به صورت ملی اتخاذ شوند تا نابرابری را در کل کشور کاهش دهد.