انعکاس جنس دوم در صدا و تصویر شخصیت های آثار داستانی نویسندگان زن

بسیاری از فرهنگها در جهان، دختران و زنان را به گونه‌ای تربیت می‌کنند که تنها در برخورد با مردان، تعریف شوند. اعمال و حرکات زنان با توجه به تعریف جنس اول ـ مرد ـ معنا می‌شود و نفوذ فرهنگی و تاریخی سبب‌سازی است تا در ضمیر خودآگاه یا ناخودآگاه مردمان هر سرزمین، قوانینی در جهت مقابله با هر گونه برون‌رفت زنان از هنجارها وجود داشته باشد. سیمون دوبووار، بر آن است که هر جامعه‌ای در تلاش است تا تعریف‌هایی از زن ارائه کند و وی را جنس دوم تلقی کرده و در نهایت زن را زن تربیت کند؛ این در حالی‌است که اگزیستانسیالیسم نیز معتقد است که انسان قبل از اینکه به مرتبه وجودی «من» برسد، دیگران وجود او را غصب کرده‌اند به این ترتیب هر کس در کیفیت هستی دیگران مضمحل می‌شود و این استبداد دیگری است. از سویی به این نکته نیز تاکید می‌شود که افراد محدودی در صدد رهایی خود از این استبداد برمی‌آیند. در پژوهش پیش‌رو با توجه به اهمیت شخصیت زن در حیطه‌های ادبیات داستانی پایداری، تلاش خواهیم داشت تا با روش توصیفی ـ تحلیلی به واکاوی این موضوع میان نویسندگان زن، بپردازیم و بدانیم چگونه زنان، در جامعه‌ی تصویر شده‌‌ی داستان‌های منتخب این پژوهش، زن تربیت می‌شوند. می‌توان به این نتیجه اشاره داشت که نویسندگان زن در داستان‌های خود این موضوع را غالباً به عمد و گاه ناخواسته نمایش داده‌اند.