اولویت‌‌‌بندی بهسازی بوم‌شناختی در پارک ملی خجیر با تحلیل سلسله مراتبی

پارک ملی خجیر از نزدیک‌ترین پارک‌های ملی همجوار شهر تهران است. این پارک ملی از ارزشمندترین بوم‌سازگان‌های طبیعی است که متاسفانه به شدت مورد تهاجم انواع آشفتگی های انسانی قرار گرفته است. بهترین راه برای به حداقل رساندن آسیب‌های ناشی از فعالیت‌های انسانی، بهسازی بوم‌شناختی تشخیص داده شده‌‌است. هدف اصلی این مطالعه بررسی اولویت‌بندی مکانی پارک ملی خجیر جهت بهسازی بوم‌شناختی با توجه به حفاظت از تنوع زیستی است. ابتدا با استفاده از تحلیل سلسله مراتبی ساختار حل مساله شکل گرفت، سپس پایگاه داده‌ها شامل لایه‌های معیار تشکیل شد. به منظور کسب اهمیت معیارها که در دو گروه اصلی بیوفیزیکی و آشفتگی‌ها جای گرفتند، با استفاده از پرسشنامه نظر کارشناسان خبره گردآوری و داده‌های به دست‌آمده در نرم افزارExpert choice تجزیه و تحلیل شد. به دلیل این که معیارها در دامنه متنوعی از مقیاس‌های مختلف قرار داشتند، لذا لازم بود که هر یک از معیار‌ها قبل از ترکیب با یکدیگر استاندارد گردد. بنابراین استانداردسازی نقشه‌های عامل براساس منطق فازی صورت پذیرفت، در نهایت لایه‌های اهمیت معیارها و لایه‌های استاندارد شده به منظور انتخاب مناطق نیازمند بهسازی با استفاده از روش ترکیب خطی وزنی ترکیب شدند. زیرمعیار فاصله از جاده با وزن 231/0 در بین سایر زیرمعیارها بالاترین وزن را دریافت کرد. نقشه نهایی اولویت‌بندی در پنج طبقه کیفی تولید شد که در آن یک لکه با بالاترین اولویت مشخص شد. این لکه با زیستگاه گونه‌های حساس  تطابق داشت که ضرورت به‌کارگیری تکنیک‌های بهسازی به منظور حفاظت از تنوع زیستی را بیان می‌کند.