اولویت‌بندی موانع صادرات شرکت‌های نرم‌افزاری ایران

شناسایی موانع اساسی توسعه و صادرات صنعت نرم‌افزار در ایران، هدف اصلی این مقاله به شمار می‌آید. چارچوب مدل بکار رفته بدین ترتیب است که مشکلات، به سه گروه عمده مربوط به نهاده‌های تولید، عوامل مدیریتی و محیط کسب و کار تقسیم شده است. سپس با استفاده از آزمون فریدمن و روش آنالیز تاکسونومی عددی، مولفه‌های هر یک از گروه‌های مذکور برمبنای نظرات فعالین صنعت نرم‌افزار ایران اولویت‌بندی شده است. نتایج بیانگر آن است که سه مانع اساسی در صادرات نرم‌افزار ایران عبارتند از:         عدم تحرک و جابجایی نیروی کار داخلی و خارجی (مشکل بودن اعزام نیروی کار به خارج از کشور، فرار مغزها، قطع ارتباط ایرانیان مهاجر)         ضعف روحیه کارآفرینی (ریسک پذیری، تحمل ابهام، نوآوری و ...) مدیران صنعت نرم‌افزار         عدم التزام به رعایت حقوق مالکیت معنوی محصولات نرم‌افزاری