اولین تجربه‌های بالینی دانشجویان پرستاری

مقدمه: شناسایی اولین تجربه‌های بالینی دانشجویان پرستاری به مربیان و برنامه‌ریزان آموزشی امکان می‌دهد بینش صحیح‌تری نسبت به تجربه‌های منحصر به فرد دانشجویان کسب کنند و آن‌ها را به طور مؤثرتری در این مسیر یاری کنند. هدف این پژوهش تبیین اولین تجربه‌های بالینی دانشجویان پرستاری است. روش: در این پژوهش کیفی، تحلیل محتوایی کیفی بر 340 خاطره روزانه بالینی دانشجویان پرستاری با استفاده از نمونه‌گیری مبتنی بر هدف انجام شد. خاطرات مربوط به 46 دانشجوی سال اول پرستاری (32 زن و 14 مرد) در دانشکده پرستاری و مامایی حضرت فاطمه (س) شیراز بود که در فاصله زمانی مهرماه 86 تا بهمن ماه 87 ثبت شده‌اند. یافته‌ها: اولین تجربه‌های بالینی دانشجویان در قالب 3 درون‌مایه و 7 طبقه تبیین شدند. درون‌مایه‌ها شامل اجتماعی شدن حرفه‌ای (با سه طبقه هویت حرفه‌ای، تعلق حرفه‌ای و یادگیری مفاهیم و مهارت‌های حرفه‌ای)، رشد فردی (با دو طبقه درس زندگی و رشد معنوی) و بازتاب درونی (با دو طبقه چالش‌های درونی و رضایت درونی). نتیجه‌گیری: یافته‌های پژوهش لزوم توجه به تجربه‌های منحصر به فرد دانشجویان پرستاری، حمایت از آن‌ها در فرآیند اجتماعی شدن حرفه‌ای، تقویت رشد فردی، تعلق حرفه‌ای و رضایت درونی آن‌ها و پیشگیری از بروز چالش‌های درونی از طریق آماده‌سازی آن‌ها برای ورود به محیط‌های بالینی را نشان می‌دهد. ثبت خاطرات بالینی و تعمق بر آن‌ها و انجام پژوهش‌های کیفی با دید آینده‌نگر توصیه می‌شود.