بررسی آثار استئوژنز داروی هومیوپاتی سیمفیتوم بر سلول‌‌های بنیادی مزانشیمی

مقدمه بازسازی استخوان یک پروسه فیزیولوژیک بسیار منظم است که طی درمان طبیعی در شرایط نرمال رخ می‌‌دهد. اما گاه در شرایط سخت بالینی ناکارآمد عمل می‌کند. یکی از راهکارهای درمانی استفاده از روش‌های سلول درمانی با استفاده از سلول‌های بنیادی و عوامل القا کننده تمایز به استخوان است. در این مطالعه اثر داروی هومیوپاتی سیمفیتوم بر القای تمایز سلول بنیادی مزانشیمی به استئوبلاست مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش‌‌ها سلول‌های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان، از استخوان ران پای رت استخراج شدند. بررسی میزان سمیت داروی سیمفیتوم در طول زمان بر روی سلول‌‌های بنیادی مزانشیمی با استفاده از تست MTT انجام شد. میزان تمایز استخوانی سلول‌‌های بنیادی مزانشیمی بعد از 7 و 21 روز مجاورت با سیمفیتوم با پوتنسی‌‌های مختلف با استفاده از تست رنگ‌‌آمیزی آلیزارین رد ارزیابی گردید و با محیط استاندارد القای تمایز مقایسه شد. یافته‌‌ها نتایج تست MTT نشان داد که سیمفیتوم می‌تواند بصورت وابسته به توان و زمان میزان رشد و تکثیر سلولی را کاهش دهد بگونه‌‌ای که این کاهش در پوتنسی C200 بسیار شاخص بود و لذا در ادامه از پوتنسی‌های پایین‌‌تر استفاده شد. نتایج آلیزارین رد نشان داد که همه نمونه‌ها افزایش معنی‌‌داری در میزان تمایز نسبت به نمونه کنترل منفی، ایجاد می‌کنند. بیشترین شدت القای تمایز به استخوان در نمونه‌های مجاور شده با سیمفیتوم با پوتنسیC6 مشاهده شد. نتیجه‌‌گیری نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که داروی سیمفیتوم می‌تواند پس از انجام تست‌‌های تکمیلی، بعنوان جایگزین مناسبی با اثر بیشتر، سمیت کمتر و هزینه بسیار کمتر برای محیط‌های استاندارد القای تمایز به استخوان پیشنهاد گردد.