بررسی آنژیوژنزیس و رابطه آن با ماست‏ سل‏ های تریپتاز مثبت در ادنتوژنیک کراتوسیست و کیست دنتی‏ ژروس به روش ایمونوهیستوشیمی

مقدمه: کیست‏های تکاملی ادنتوژنیک، ضایعات شایع تخریب کننده استخوان در ناحیه سر و گردن بوده که پاتوژنز آنها دقیقاً مشخص نیست. به نظر می‏رسد از میان سلول‏های التهابی، ماست‏سل‏ها نقش مهمی در پاتوژنز آنها ایفا می‏کنند. آنژیوژنزیس برای رشد، تکامل و گسترش ضایعات امری حیاتی به شمار می‏رود. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط ماست‏سل‏ها و آنژیوژنزیس در ادنتوژنیک کراتوسیست و کیست دنتی‏ژروس بود. مواد و روش‏ها: در این مطالعه توصیفی–تحلیلی به روش مقطعی، 30 بلوک پارافینه از ضایعات ادنتوژنیک مذکور انتخاب شده و رنگ‏آمیزی ایمنوهیستوشیمی جهت بررسی بروز پروتئین‏های تریپتاز و CD34 انجام شد. آزمون‏های آماری t-test for independent samplesو Fischer exact test جهت تجزیه و تحلیل داده‏ها استفاده شد. یافته ‏ها: میانگین تراکم عروق خونی با استفاده از نشانگر CD34 در کیست دنتی‏ژروس 53/0±07/2 و در ادنتوژنیک کراتوسیست 23/1±96/7 بود. میانگین تراکم ماست‏سل‏های تریپتازمثبت در کیست دنتی‏ژروس 35/2±93/3 و در ادنتوژنیک کراتوسیست 37/4±12/12 بود. میانگین تراکم عروق خونی با استفاده از نشانگر CD34 (004/0(P= و ماست‏سل‏ها (001/0>P) به طور معنی‏داری در ادنتوژنیک کراتوسیست بیشتر از کیست دنتی‏ژروس بود. نتیجه گیری:در این مطالعه، میانگین تراکم عروق خونی و میزان ماست‏سل‏ها در ادنتوژنیک کراتوسیست بیشتر از کیست دنتی‏ژروس بود، که می‏تواند نشان‏دهنده این باشد که آنژیوژنزیس و ماست‏سل‏ها ممکن است یکی از مکانیسم‏های احتمالی موثر در رفتار بیولوژیکی تهاجمی تر ادنتوژنیک کراتوسیست نسبت به کیست دنتی‏ژروس باشد. همچنین همسو نبودن ارتباط بین میزان تراکم عروق خونی و ماست‏سل‏ها شاید به دلیل ماهیت رشدی تکاملی این کیست‏ها باشد.