بررسی اثرات متقابل وزن پاجوش و کاربرد ترکیب گوگرد آلی بر رشد رویشی و جذب عناصر غذایی نخل رقم مجول

کاهش قابلیت دسترسی عناصر غذایی در خاک اکثر مناطق خشک مانند خوزستان، موجب محدود و یا کند شدن رشد گیاهان می­گردد. افزودن ترکیبات گوگرددار به خاک از طریق کاهش قلیاییت خاک در محیط ریشه، جذب عناصر غذایی و به دنبال آن رشد را  افزایش می­دهد. این آزمایش  در قالب طرح آماری بلوک های کامل تصادفی به روش کرت های یک بار خردشده با سه سطح 8-5، 11-8 و 15-11 کیلو گرم وزن پاچوش نهال­های نخل رقم مجول در کرت های اصلی و چهار سطح کاربرد 0 ، 400، 800 و 1200 گرم ترکیب گوگرد آلی به ازاء هر نهال، در کرت های فرعی و چهار تکرار طی دو سال92-1391 در نخلستان موسسه تحقیقات خرما و میو های گرمسیری اجرا گردید. نتایج تجزیه برگ پس از اجرای آزمایش نشان داد که مصرف ترکیب گوگرد آلی،  سبب افزایش معنی دار جذب عناصر غذایی در برگ گردید. بیش­ترین میزان نیتروژون و پتاسیم برگ به ترتیب معادل 025/2 و 262/2 درصد در کلاسa  و در تیمار کاربرد 1200 گرم ترکیب گوگرد آلی به ازای هر نهال وجود شد. بین تیمارهای مختلف وزن پاجوش نیز از نظر میزان رشد رویشی تفاوت معنی داری دیده شد. بیش­ترین میزان رشد قطر تنه، طول تنه، طول نهال، طول و عرض برگ به ترتیب معادل 7/6، 4/16 و 8/80 ، 4/8 و 8/6 سانتی­­متر و تعداد 5/8 عدد برگ در بیش­ترین وزن پاجوش دیده شد. تیمارهای مصرف ترکیب گوگرد آلی نیز بر رشد رویشی تنه و برگ تفاوت معنی­داری داشتند. بیش­ترین میزان رشد قطر تنه، طول تنه، طول نهال، طول و عرض برگ به ترتیب معادل 7/7، 1/20 و 3/85 ، 8/10 و 1/8  سانتی­­متر و 6/8 عدد برگ، در بیش­ترین سطح کاربرد گوگرد آلی و در کلاس جداگانه a قرار داشت. مقایسه میانگین اثرات متقابل نیز نشان داد که در هر وزن پاجوش، افزایش میزان مصرف کاربرد ترکیب گوگرد آلی سبب افزایش معنی دار رشد رویشی گردید.  در مجموع، دامنه 15-11 کیلوگرم  مناسب­ترین وزن و  کاربرد 1200 گرم از ترکیب کود گوگرد آلی سبب بهبود و افزایش سرعت رشد رویشی نهال­های نخل مجول می­گردد.